shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Dirk van Pelt
op 16 november 2020
Deel dit verhaal

Zwalk

Ik geloof hem niet meer, die vent in dat kazuifel. Daar had ik Aart Staartjes voor nodig en die is dood. Nu zie ik het gewoon. Het is een acteur in een pak en de baard is er gewoon opgeplakt. Zwalk bestaat ook niet. Dat is een fictief plaatsje. Als Zwalk echt zou bestaan, dan zou ik er gaan wonen. Ik zou daar niet misstaan, denk ik. Ik zou er niet per se de burgemeester van willen worden, maar ik zou het – als de functie me zou worden aangeboden – voor de vorm wel even ernstig in overweging nemen. Ik zou eigenlijk het liefst iemands runningmate willen zijn.

En ik zou dan een aantal dingen echt benoemen. Bijvoorbeeld pepernoten. Er bestaan helemaal geen mensen die pepernoten lusten. Nergens. Op de hele wereld niet. Pepernoten zijn gewoon harde dingetjes die pijn doen in de bek. Iedereen weet dat. Nog nooit heeft iemand een kind gretig diens tanden in een pepernoot zien zetten. Het gaat altijd met tegenzin. Het is omdat het moet.

De keuze voor pepernoten is natuurlijk wel begrijpelijk. Het is betaalbaar strooigoed en het klatst zo fijn in één of andere hoek. Het past ook handig in klaargezette schoentjes. Maar we hebben in dit land erg veel discussie over vanaf wanneer die pepernoten dan in de schappen mogen liggen. En dat is gewoon verspilde energie.

Dus laten we afspreken dat we lekker met alles mogen smijten, maar dat we de troep ook niet altijd ook helemaal op hoeven te eten. Dat past als tekst alleen nog niet op een petje of shirt. Aan die slogan wordt nog gewerkt in Zwalk.




Vorige verhaal
Wat zou je liever?
Volgende verhaal
Rommel de bommel

Over de auteur

Dirk van Pelt

Dirk van Pelt (1978) schrijft scenario's voor tv, radio en theater. Hij houdt ervan om in zijn verhalen op een soort onnavolgbare manier allemaal verbanden te leggen tussen superinteressante thema's die op het oog niks met elkaar te maken hebben, zodat je als lezer denkt: tjee. Hij heeft nog nooit iets gewonnen.

Ook van deze auteur

door Dirk van Pelt
27 september

Bij ons thuis

2 Minutes Read
door Dirk van Pelt
05 juli

Witte Stamppot

4 Minute Read
door Dirk van Pelt
24 mei

Woonaantrekkelijkheidsindex

3 Minutes Read