shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Marron Das
op 7 december 2016
Deel dit verhaal

Zeewind

Vannacht was de vuurtoren uit. Anders dan gisternacht en alle nachten daarvoor, dreef er geen regelmatige lichtbundel langs mijn raam. Bijna vergat ik dat ik op een eiland was, maar toen ik het raam open deed wist ik het weer: zeewind.
De Sunderums dacht ik. Misschien de Sunderums. Misschien heeft de vuurtorenwachter haar deur open laten staan. Zijn ze naar boven geklommen, hebben ze haar vastgebonden, gingen ze met een ladder het laatste stukje omhoog en hebben ze daar de lampen kapotgeslagen.
Ze hadden het vast liever anders gezien. Het was beter geweest als de boten deze avond niet hadden gevaren, dan was dit allemaal niet nodig geweest. Dan hadden ze haar niet achterna hoeven jagen door de toren. Het had touwen gescheeld, ze hadden haar niet hoeven vastbinden en zij had niet huilend hoeven smeken of ze alsjeblieft de lampen heel wilden laten. Ze hadden de lampen heel kunnen laten.
Het was tenslotte ook hún vuurtoren. Het ging hen óók aan het hart. Maar de boten voeren volgens dienstregeling, daarover hadden zij niets te zeggen. Ze hadden gedaan wat ze konden. Deze avond zou geen kapitein dankzij de toren de weg naar het eiland vinden.

Natuurlijk, ze waren zeeman genoeg om te weten dat de boten zich ook zonder vuurtoren best redden. Ze wisten heus wel dat schepen tegenwoordig zijn uitgerust met Radar. Met digitale waterkaarten en anders altijd nog met sonar. Ze wisten best dat deze symbolische daad, het schreeuwen, het vastbinden, dat het niet écht iets zou veranderen. Maar ook vonden ze: van een goed feest is altijd iemand de dupe. Een zeeman moet zich eens in het jaar flink kunnen uitleven.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Matteo Renzi
De Spock-oren van Matteo Renzi
Volgende verhaal
Verhalenverteller

Over de auteur

Marron Das

Marron Das schrijft proza, podcast en scenario. Ze studeerde aan de schrijfopleiding op de HKU en schreef voor o.a. SLAA, Ondercast, Fringe en De Toneelmakerij.

Ook van deze auteur

door Marron Das
11 april

McDrive

3 Minute Read
door Marron Das
06 december

Doortocht

3 Minutes Read
door Marron Das
18 oktober

Nachtvlinder

3 Minute Read