Dikke mensen waren lui, slecht, eigenlijk te veel. Ze deed vaak mee aan prijsvragen, in de hoop dat ze een auto zou winnen, of zo. Later ontdekte ze dat veel mensen in armoede dat deden, ze konden niet vooruitkijken.

Toen ze een uitkering aanvroeg werd haar vooral verteld welke plichten daarbij hoorden, ze werd als een kleuter aangesproken. Als u een drankprobleem heeft, verwachten we wel dat u naar de Jellinek gaat. Ze werd meteen woedend. Dacht, dit wordt nooit aan rijke mensen gevraagd. Rijke mensen mochten gewoon een drankprobleem hebben, niemand die zich daarmee bemoeide.

Ze voelde zich zo klein. Voor wie al jong met schaarste geconfronteerd werd (die hoefde niet financieel te zijn) lagen andere vormen van schaarste altijd op de loer. Ze had een vader gemist die haar liefdevol aanmoedigde, een moeder met een gezond beeld van haar eigen lichaam – die wat ze nodig had kon eten en daarvan kon genieten.

Ze was vanaf haar twaalfde aan de lijn, ervan overtuigd dat ze te dik was. Dertig jaar later zag ze op foto’s dat het helemaal niet klopte, dat het in haar hoofd had gezeten. Ze kende veel vrouwen die zo naar zichzelf keken.