Ik heb de groene jurk aan. Ik had er zes besteld, drie teruggestuurd. De groene was het mooist.
Ik heb mijn nagels laten doen. M’n haar, wenkbrauwen. Alles gewaxt.
Ik heb nieuwe schoenen – ik had de schoenen van de bruiloft van Janneke aan kunnen doen, maar deze waren beter. Ik kan er twee uur op staan.
Ik heb er naar uitgekeken. Ik heb er al maanden naar uitgekeken. Zo fijn dat ik niet meer in de lustrumcommissie zit, ik laat me deze dagen verrassen. Ik heb er zin in.
We hebben een app-groep met m’n oude huis en een sub-app-groep met de meiden. We hadden elkaar gemeet op de Nieuwmarkt, daarna met z’n allen op de pont. Twaalf foto’s verder, we hebben er zin in.
Felix en Gijs en Bou en Ro en Chris stonden op dezelfde pont. Hij zag er goed uit, Bou. Hij gaf me een kus en fluisterde iets in m’n oor. Iets over mijn kont denk ik, ik verstond hem niet goed. De mannen waren al flink aan. Ze gaven een een fles door, een pak gaat rond. Ze hebben er zin in.
Het is zondag. En het is een mooie zondag, een hete zondag. Ik heb nog een restje van een kater van gister, maar dat fluitje van net heeft geholpen.
Ik heb vrij genomen morgen. Claire van HR moest lachten. Bart zei dat hij mij helemaal geen corpstype vindt. Ik haalde m’n schouders nog ‘ns op: “Blij dat ik je kan verrassen.”
Ik heb dit vaker meegemaakt. Te vaak meegemaakt. “Maar jij bent zo leuk.” “Ik dacht dat jij een feminist was.” “Heb jij zulke rijke ouders dan?” “Hoe hield je dat vol met die gasten?”
Had ik maar niet in de publieke sector moeten gaan werken, zei Maaike, bij haar op kantoor stelde niemand vragen. Hij haar op kantoor was iedereen lid. Ik zeg altijd dat we gewoon studenten waren. Dat ze het moeten zien als een heel grote vriendengroep. Dat ze verhalen niet allemaal moeten geloven. Dat het echt zo los niet gaat. Dat ze echt zo erg niet zijn.
M’n broertje appt een foto. Hij is al binnen, de hal ziet er nog vrij leeg uit. De mannen zijn altijd laat. M’n broertje grijnst, maar ik zie zijn zenuwen. Het is zijn eerste lustrum. Mama moest zijn hemd komen strijken. Ze is blij dat hij zijn plek heeft gevonden. Dat het even minder gaat met de studie nemen ze voor lief, hij heeft in ieder geval wat vrienden nu. En die commissieplek doet het goed meer voor je cv dan een paar studiepunten. “Jammer dat je nog geen meisje hebt,” zei m’n moeder laatst. M’n broertje lachte en zweeg.
We lopen de loods binnen, maar eerst even de wc in. Ja, ik zie er goed uit. Mijn haar zit nog prima. Deze jurk was de goede keus. Een foto met Annemijn voor de ouders. “Geniet ervan kinders,” appt mijn vader. “Leef je lekker uit,” stuurt mijn moeder. “Mooie zus,” schrijft mijn oudere broer, “ik kom net aan, sfeertje hier. Ik zie je later.”
De vrouwen gaan aan tafel, boven het gekakel horen we de mannen al zingen. Ze hebben er zin.