shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Jirke Poetijn
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Leonieke Baerwaldt
    • Manik Sarkar
    • Marron Das
    • Nicole Kaandorp
    • Renée Kapitein
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Matthijs Koevoets
      • Mariken Heitman
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Lucas de Waard
op 9 augustus 2016
Deel dit verhaal

Yuri

“Kijk ’s schatje. Één voor jou en één voor mij. He, er zit geen parapluutje in! Nou ja, proost, lieveling! Zo. Die pakken ze me niet meer af. Zeg! Garçon! Of hoe noemen ze hier zoiets? Ober! Gooi deze hoek nog ’s nat! Twee koi-piranha’s, graag! Haha, dat was een grapje! Twee caipirinha’s! Twee! Want we zijn met z’n tweeën. Of niet schatje? Jij en ik, wij zijn met z’n tweeën. Omdat we van elkaar houden. Ja, zo is het toch? Jij houdt van mij, en ik hou van jou. Mooie vrouw, mooie vrouw. En als ik weer medailles ga winnen, dan win ik ze voor jou. Omdat ze glimmen. Net als jouw ogen. Ja. Godsamme, die ogen van jou. Die zou ik wel eens willen uitlepelen. Maar dan op een romantische manier, snap je?

Ik mag hier helemaal niet zijn. Weet je dat? Dat ik hier eigenlijk niet mag zijn. Ik heb huisarrest. Kleine Yuri heeft huisarrest. Álle sporters hebben huisarrest. Omdat we stoute jongetjes zijn. Maar dit… dit kleine stoute jongetje is stiekem uit het raam geklommen. Om jou te zien. Ja. Om jou vast te houden en z’n gezicht tussen je borsten te duwen, vroem vroem! Niet verder vertellen. Is ons geheim.
Uit het raam geklommen ben ik. Raam naar de vrijheid. Weet je, een raam is pas een raam als er glas voor zit. Anders is het gewoon een vierkant gat. Zo is het ook weer.

Hoe laat is het eigenlijk? Is er hier een klok? Klokken zijn gekke dingen. Wie bepaalt er eigenlijk hoe laat het is? Nou? Wie bepaalt dat? Hoe laat… O shit. Ik moet terug! Ik moet terug, schatje. Terug naar het dorp, het dorp waar niemand woont. Kijk, het begint al licht te worden. Ssssst. Straks worden ze boos. Zachtjes. Ik ga terug. Heel zachtjes. Kijk, ik sluip. Niemand die me ziet. Ik ga terug, en ik ga winnen. Een medaille voor jou. Voor de liefde. De liefde, liefje. Want ook die… overwint alles.”




Vorige verhaal
Break a leg!
Volgende verhaal
Wanderlust

Over de auteur

Lucas de Waard

Lucas de waard (1984) is schrijver van proza, theater, televisie en columns. In 2009 studeerde hij af aan de schrijversopleiding Writing for Performance te Utrecht. Sindsdien schreef hij o.a. voor Theaterfestival Boulevard, GI:EL (3FM), De Wintertuin, Janke Dekker producties en het Zuidelijk Toneel. Lucas houdt van het grote gebaar, van kleinmenselijke lulligheid en van bitterballen. In 2015 verscheen zijn debuutromans De Kamers, waar vreemd genoeg geen bitterbal in voorkomt, bij uitgeverij de Geus. Momenteel werkt hij aan de opvolger.



Ook van deze auteur

door Lucas de Waard
19 juli

Hittevloed

3 Minute Read
door Lucas de Waard
08 juli

Bosnimf

3 Minute Read
door Lucas de Waard
07 juni

Code oranje

3 Minute Read