shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Anne Broeksma
op 10 april 2019
Deel dit verhaal

Wildverlangen

 

Toen ik tien was zag ik voor het eerst een serval, in de dierentuin van Nordhorn. De zwarte panter interesseerde me niet meer. Dit was precies een huiskat, maar dan groter. Met stippen in plaats van strepen, en oren die veel te groot zijn voor zijn kop. De schuwste dieren zijn de mooiste dieren, vooral als ze op huisdieren lijken. Maar dan wild. Ik zag de serval trouwens niet echt, maar dit was zijn hok, in een schaduwrijke uithoek van het park. En hij kon elk moment opduiken.

Een savannah is een kruising tussen een huiskat en een serval. Savannah-fokkers zijn vreemde mensen, die katten creëren met teveel energie om op de bank te zitten. Ze zijn daarom veroordeeld tot een leven lang rondjes lopen door een ren in de tuin. Los is lastig; zijn serval-ouder is een ster in het grijpen van vogels terwijl ze nog vliegen.

Eergisteren is er in Haarlem een savannah ontsnapt. Hij loopt nu rond op een volkstuintjescomplex. Slachtoffers tot nu toe: één konijn. De kranten hebben het over een bloeddorstige mini-cheetah en plaatsen foto’s van een echte serval, die een stuk groter is. Een vrijwilligster van de dierenambulance spreekt in een filmpje de omwonenden toe, dat ze waakzaam moeten zijn. Haar ogen glimmen. Nederland is prachtig wanneer die hang naar wild door het vernis breekt.

Op zaterdag rennen we rond met bladblazers en wordt elke vogelzang gesmoord in schuurmachines. Een dappere mier die onze deurmat durft te betreden, kan rekenen op een giflinie. Geen plantenvoetje wordt getolereerd op de buitenkant van onze forten. Maar als er een groot roofdier in het spel is, zijn we op hand van de natuur.

Het gejoel voor de cheetah die bijna een Frans gezin verscheurde in Beekse Bergen, was oorverdovend. Ook het nieuws van de olifant die een stroper aanviel in Zuid-Afrika en de leeuwen die hem daarna verscheurden, werd met enthousiasme ontvangen. Dat stropers vaak straatarme mensen zijn die hun gezin willen voeden, doet er even niet toe. De natuur slaat terug en het is feest. De wolf wordt in ons land onthaald als een lang verloren vriend.

En nu dus de savannah. De eigenaar heeft al geroepen dat het best een lief beest is. Vriendelijk in de omgang ook. LALALALA. Handen voor de oren. We willen dat niet horen. Er loopt een roofdier tussen onze snijbieten. De hele voedselketen staat op scherp.

 


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
gras
Muil houden
Volgende verhaal
#NO FILTER

Over de auteur

Avatar foto
Anne Broeksma

Anne Broeksma (1987) woont in Utrecht en schrijft gedichten en korte verhalen. In 2014 verscheen haar poëziedebuut Regen kosmos kamerplant bij uitgeverij Atlas Contact, waarvoor het ze het C.C.S. Crone stipendium ontving. Momenteel werkt ze aan de opvolger. Ze stond met haar poëzie op festivals als Crossing Border, Geen Daden Maar Woorden en Lowlands en heeft een fascinatie voor Scandinavië, absurdisme en eksters.



Ook van deze auteur

Avatar foto door Anne Broeksma
22 mei

PIER

4 Minutes Read
Avatar foto door Anne Broeksma
20 maart

KOUDE KAT

4 Minutes Read
Avatar foto door Anne Broeksma
06 februari

Poesiering

6 Minute Read