Hier komt een diepe gedachte. Als dat niet lukt, zal er gewoon ‘hier komt een diepe gedachte’ staan. We moeten niet te veel willen. We, wij, wij mensen. Daar komt alleen maar ellende van. Ellende en Netflix-keuzestress.

Zou het niet mieters zijn als ons soort niets zou willen? Daarmee is alles opgelost wat opgelost moet worden. Trump zou geen president willen zijn en wij (of zij) zouden niet op hem willen stemmen. We willen niet eens meer naar dat WK, fuck de vlaggetjes van de buurman. We willen geen kinderen van moeders scheiden, of van vaders – vergeet de vaders niet, vaders zijn ook ouders en vrouwen zijn meer dan moeders. We willen niet overleven, niet per se. We willen niet meer eten, maar we eten toch. Als de beesten die we zijn. En omdat we eten, poepen we.
Er zou geen ophef meer zijn. We willen ons niet druk maken om niets. Of om iets, wat dat aangaat. We zouden nog wel trouwen, hoewel we geen ‘ja ik wil’ meer zeggen, maar ‘ja ik neem je’, zoals we elkaar vroeger namen zonder het te vragen.

Ik wil niets zeggen met dit stuk. Geen vingertje. Je hoeft hier niet over na te denken. Dat wil ik niet en dat wil jij al helemaal niet. Ik wil geen mening meer en als ik in brein of buik een subjectieve opvatting voel grootgroeien, als een tumor, wat ik heus niet wil, wil ik mijn mening niet meer uitdragen.

Wat ik wel even niet wil zeggen, is het volgende: rust in vrede Puan, de oudste ex-oudste orang-oetan van de wereld. Ik hoop dat je op een betere plek bent. Op een plek waar niemand iets wil. Dat zou ik willen.