Je gelooft het misschien niet want je hangt geen complottheorieën aan maar ik ben een spion. Ik zit gewoon in een kamertje, soms met iemand, soms alleen. Of ik loop op een veld of in een steegje. Hoewel ik dan een behoorlijk cliché van mezelf ben. Jij kan het ook zijn, net zo goed. Dat weten we niet van elkaar. Hoe zou je het kunnen weten? Ik ben niet te zien of kleurrijk en luidruchtig ook. Dus dat valt niet op. Het hangt van de context af. Een opvallend detail maakt het af. Een witte puntmuts in een veld met rode bloemen. Het hangt af van de kant die ik kies. Die partij ben ik. Jij en ik zijn inwisselbaar. Soms ben ik jou en dan weer ben jij mij. We hebben ruzie als we zichtbaar zijn maar daarachter leunen we op elkaar, zijn we echte vrienden, winnen we oorlogen met elkaar. Maar het kan net zo goed andersom. Je gaat soms erg ver in je rol. Ik kan dat beter. Jij kan verdwijnen en dan word je niet meer teruggevonden. Je bent al een paar keer verdwenen en niet teruggevonden. In een leven, niet meer levend of juist wel teruggevonden in een greppel.
Over welk nieuws gaat dit?
Over de auteur
Gijsje Kooter
Gijsje Kooter schrijft toneel, korte verhalen en alles daar tussenin. Op de drempel van de eerste lockdown, die inmiddels een eeuwigheid ver weg lijkt, was zij mede-oprichter van Papieren Helden, fictief magazine met verhalen voor nu.
Ook van deze auteur
door Gijsje Kooter
met wie je welke weg bewandelt
2 Minute Read
door Gijsje Kooter
De wereld is een maquette
3 Minute Read
door Gijsje Kooter
dood begraven jarig
3 Minute Read