In het begin leek alles makkelijk, vooral omdat dat grotendeels ook zo was. Ik kreeg af en toe wat toegestopt, dat verkocht ik dan door op die schoolpleinen, met een beetje extra winst, aangezien die sukkels toch niet wisten hoeveel er in die zakjes zat. En het is niet alsof ze er anders ook maar iets van durfden te zeggen. Datzelfde gold trouwens voor de docenten, dus die deden allemaal of hun neus bloedde. Ze wisten precies wie ik was.
Het werd nog makkelijker toen ik een lijntje kon overnemen en ik alleen nog op de distributiekanalen hoefde toe te zien. Tripjes naar Marokko, Spanje, even uitblazen aan de Côte d’Azur, je weet toch. Een afspraak hier, een afspraak daar. Ondertussen stroomde het geld harder binnen dan ik het uitgeven kon. Maar er is altijd ruimte voor meer.
Daarvoor moest ik wel overstappen op een ander product. Envelopjes leveren meer op dan zakjes. Maar geen probleem, die pijplijn lag er al en de juiste connecties had ik ook al lang en breed. Jongen, dacht dat je dat ik eerst geld maakte? Nu sloeg het echt helemaal nergens meer op. Elke week een andere waggi, cash afgerekend, geen probleem.
Het grootste verschil was trouwens dat ik nu in een wereld zat met heel andere regels en ander volk. We hebben het dan niet meer over omhooggevallen boertjes bij wie je partijen inkoopt en waar probleempjes nog wel eens onder het tapijt geveegd kunnen worden. Nu had ik te maken met van die grote gasten die je alleen uit films kent, als er een probleem is ben jij degene die onder het tapijt geveegd wordt.
Ik zeg je eerlijk, dit is wel waar het ophield met makkelijk zijn. Ja man, het geld kwam nu echt met vrachtwagens tegelijk binnen. Dat is geen metafoor. Maar opeens krioelt het ook van de ratten. Al die gasten die opeens denken dat ze je shit van je kunnen afnemen, dat je het toch niet merkt. Of proberen om je aan de kant te zetten en zelf het stuur in handen te nemen. Maar broertje, luister, dan heb je aan mij echt de verkeerde. Behalve dat ik overal wel mannetjes heb, ben ik ook niet te beroerd om zelf op pad te gaan, hè. Je weet niet wie ik ben, ik ben leip ouwe.
Op een gegeven moment was het wel een beetje uit de hand gelopen ja, maar toen zat ik wel op een punt waarop ik nog maar één kant op kon: vooruit. En het wordt alleen maar moeilijker ook. Weet je, je laat iemand verdwijnen, dan komt weer iemand anders verhaal halen, dat escaleert weer en dat gaat maar door en door. Want niemand van ons laat iets zomaar gaan, hè. Dat snap je. En ondertussen ben je allang in het vizier. Mensen praten, altijd, uiteindelijk.
Uiteindelijk deed ik niet zoveel meer zelf. Ik had een dikke villa, echt niet te geloven. En uit de boeken gehouden hè, via een kennisje. Contant betaald. Ja, ik had nog een paar pandjes hier en daar, stuk voor stuk prachtig, maar ik kwam daar nooit meer. Ik had een mannetje dat elke dag alles kwam brengen wat ik nodig had. Eten natuurlijk, maar ook laptops, telefoons. Elke dag andere, want ik nam echt geen risico meer. Vanuit de woonkamer keek ik door een kier in de gordijnen uit op m’n zwembad waar ik nog nooit gebruik van had gemaakt. De dag dat ik hier introk, was ook de laatste dag dat ik in de buitenlucht had gelopen.
Het doet wat met je hoor. Ze zeggen dat geld niet gelukkig maakt, maar meestal zijn het skere mensen die dat zeggen die weten dat ze het toch niet gaan krijgen. Geloof me, ik was er een tijd lang echt gelukkig mee. Maar ik kon er geen reet meer mee. Ik struikelde in huis soms letterlijk over een pak bankbiljetten, geen grap. Huizen, auto’s, een klein legertje mensen dat volledig tot mijn beschikking stond, ik had het allemaal. En wat zag ik elke dag? Dezelfde muren, hetzelfde tapijt, dezelfde kutseries op dezelfde kuttelevisie. Weet je hoe fucking verkouden je altijd bent als de enige frisse lucht die je krijgt uit de airco komt?
De avond dat ze binnenvielen zat ik waar ik altijd zat, dag in dag uit, week na week, maand na maand. Ik schrok me kapot, want ik had ze dus niet verwacht. Maar weet je, het is goed zo. Toen ze de woonkamer in stormden had ik net een glas wijn ingeschonken. Als ik had geweten dat het het laatste zou zijn, had ik er bubbels van gemaakt.
