shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Jirke Poetijn
op 26 april 2021
Deel dit verhaal

Voor altijd hier

Er zijn mensen die altijd kwetsbaar zijn gebleven en inmiddels zo oud zijn, dat verschillende generaties voor ze gezorgd hebben. Steeds nieuwe mensen in je leven. Ongevraagd. Steeds nieuwe visies in je leven. Niet zelf bedacht.

Er zijn mensen die gezien hebben hoe de mens werkelijk is, doordat de ander zich niet in ze herkende.

Er zijn mensen die weten dat intenties niet uitmaken als iemand je pijn doet. Dat de ander altijd zegt dat het vervelend voor je is, maar dat het er nou eenmaal bij hoort.

Er zijn mensen die nog steeds hopen op een thuis.

‘Vroeger waren ze gemeen tegen mij, hè?’
– ‘Ja. Dat hadden ze nooit mogen doen.’
‘Hier gebeurt dat niet, hè?’
– ‘Nee. Nergens meer, hoor. Vroeger wisten ze niet beter.’
‘ Ik hoef hier nooit meer weg, hè?’
– ‘Je mag hier altijd blijven wonen.’
‘Wat er ook gebeurt, toch? Ook als ik heel boos doe.’
– ‘Wat er ook gebeurt. Je mag hier altijd blijven wonen.’
‘En jij blijft hier ook voor altijd werken, toch?

Eenzaamheid is een gegeven en wijsheid is dat niet kunnen benoemen.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Even alles achter ons laten
Volgende verhaal
Eurootje maar

Over de auteur

Avatar foto
Jirke Poetijn

Jirke Poetijn schrijft proza en poëzie, onder andere op haar blog.

Ook van deze auteur

door Tynke
29 september

Blauw

3 Minutes Read
door Elske van Lonkhuyzen
06 september

Meme

0 Seconds Read
door Laurens van de Linde
25 juli

pasta

2 Minutes Read