shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Anna van der Kruis
op 3 januari 2019
Deel dit verhaal

Vergeten

Ze was altijd bang geweest. Dat ze het verkeerde zag, of hoorde. Het verkeerde dacht of zei. Niet lang genoeg nagedacht had, of juist te lang. Op normale dagen, functioneerde ze, net als anderen. Zich niet bewust van het denken. Alsof de processen in haar hoofd geautomatiseerd waren maakte ze lijstjes en vinkte die af.

Fotograferen hielp haar. Haar camera gaf haar een excuus, de wereld met haar eigen ogen te bekijken. Vanaf haar pubertijd had ze haar leven vastgelegd. Een deel van de foto’s had ze ingeplakt. Andere in plastic insteekhoezen gestoken. Weer anderen zaten in mapjes van Kruidvat, Hema, de één uur service.

Het stond op zolder, in dozen. Samen met eindeloos veel handgeschreven brieven, agenda’s, dagboeken. Vol woorden, waar ze zich nu voor schaamde. Vaak vroeg ze zich af waar ze op wachtte. Waarom ze ze niet weggooide. Het organiseren van haar digitale archief, had ze jaren geleden opgegeven. Videobanden. Kapotte laptops, harddrives.

De grootste kans iets terug te vinden, was via de gratis e-mail dienst, waar ze eind jaren negentig een account aangemaakt had. Op heldere dagen, raakte ze daarvan in paniek, dan probeerde ze een voorbeeld aan hem te nemen.

Hij klikte zijn tabbladen weg als hij gevonden had wat hij zocht. Zette elke avond zijn computer uit. Deed de was, als de mand vol was. Hij kon er niet tegen als zij stapeltjes maakte van rekeningen die ze nog moest betalen. Als ze een rol plakband in de vensterbank liet liggen, omdat ze die soms nodig had. Samen met haar laptop sleave. Haar handtas. Als de vensterbank leeg was, was hij tevreden.

Hij dacht niet aan de vijf open dozen rijst in de voorraadkast. De pakken sap met nog een slok erin, die steeds een stukje verder naar achterschoven in de koelkast. De aangebroken bakjes olijven, de zacht geworden tomaten. Als de deur die ervoor zat dicht was kon hij ze vergeten.

Als hij naar bed kwam, sloeg zij haar armen om hem heen. Wachtte tot ze precies gelijk ademden. Voelde hoe haar kaken zacht werden, haar nek, haar buik en die van hem. Heel langzaam. Dan was er orde. Voor even.




Vorige verhaal
Tekenfilm
Volgende verhaal
De beste wensen en een trui van merinowol

Over de auteur

Avatar foto
Anna van der Kruis

Anna schrijft. Intiem, filosofisch en precies. Anna van der Kruis groeide op buiten de bebouwde kom van Heeze (NB). Haar moeder was doktersassistente, haar vader grafisch vormgever en fotograaf. Naast theater schrijft Anna onder andere kort proza. Het liefst op basis van interviews. Ze zoomt graag in op hedendaagse symbolen, zoals smartphones en sashimi. Maar uiteindelijk gaan haar verhalen over universele thema’s: vriendschap, afscheid, eenzaamheid. Of, in de woorden van collega schrijver en goede vriend Dirk van Pelt “Jij schrijft gewoon foto’s.”

Ook van deze auteur

Avatar foto door Anna van der Kruis
18 maart

Zachtjes tikt de regen

1 Minute Read
Avatar foto door Anna van der Kruis
04 februari

2025, februari

3 Minute Read
Avatar foto door Anna van der Kruis
12 november

De krant

4 Minute Read