shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Gijsje Kooter
op 16 oktober 2019
Deel dit verhaal

Verdwijnen

Je loopt over het erf alsof je aangezet bent. De ganzen gakken en volgen je. Je kijkt achterom, de gevaartes staan stil en kijken weg. Je mag ze niet betrappen. De hond blaft altijd.
Je steekt andijvie uit de moestuin, trekt een pastinaak uit de grond en vraagt je af wanneer in de week de peultjes aan de beurt zijn, niemand heeft het je verteld.
Straks kijk je naar je handen in het zwarte water. Je staat aan het aanrecht en kijkt door het dichtgetimmerde raam. Je herinnert je een beeld waarin iemand een venster op een gevangenismuur tekende. Je weet niet waar dat vandaan komt.
Je weet wat het betekent om buiten te zijn. Op het terrein blijven. Nooit daarbuiten. Alleen voor het hoognodige. Je snuift de koude lucht op. Je kunt verdwijnen omdat zonlicht slecht voor je is. Je zou verschrompelen of tot stof wederkeren.
Je weet nog wie je was. Lang geleden. Ergens in je hoofd zit nog wie je gisteren was. Nu ben je een zonderling. Je laat een baard groeien. Niemand weet wie je bent. Niemand snapt wat je doet of onder welke steen je ligt.
Je hebt gefantaseerd. Je bent te ver gegaan. Je hebt aan een bar gestaan. Bier besteld. Loslippig geworden. Je kreeg rondjes. Ze waren aardig. Je hebt gefantaseerd. Je hebt gepraat met andere mensen. Andere mensen! Je hebt gefantaseerd. Je hebt gepraat. Zo goed en zo kwaad als dat ging. ‘Er zijn geen andere mensen,’ heb je gezegd. Glashard in hun gezicht heb je gezegd dat zij niet bestaan, alleen jij.
Je bent een zonnekoning. Je hebt een tuin aangelegd. Een paleis met flatérende spiegelwanden. Je hebt gelogen. Je zit op een eiland en wacht. Je weet niet hoe laat het is. Je wacht op het einde der tijden.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
chagrijnig
Mag ik wat vragen?
Volgende verhaal
Een lijstje van alles

Over de auteur

Avatar foto
Gijsje Kooter

Gijsje Kooter schrijft toneel, korte verhalen en alles daar tussenin. Op de drempel van de eerste lockdown, die inmiddels een eeuwigheid ver weg lijkt, was zij mede-oprichter van Papieren Helden, fictief magazine met verhalen voor nu.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Gijsje Kooter
20 september

Toegangsweg

2 Minutes Read
Avatar foto door Gijsje Kooter
28 juni

weet nog niet hoe dit stuk heten moet

3 Minute Read
Avatar foto door Gijsje Kooter
17 mei

ik ben overal, zit in alles, ben alomtegenwoordig, kan niet wachten op me footage

3 Minute Read