shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Anna van der Kruis
op 25 juni 2021
Deel dit verhaal

Verandering

Je was misselijk zoals misselijk zijn kon voelen in de eerste drie maanden dat je zwanger was. Nee wacht, je was een kind, dus daar wist jij niets van. Een lift die steeds maar dieper zakte. Een attractie op de kermis na te veel churro’s en te veel ijs en te veel en plofrijst.

Je was verbrand na alle dagen die volgden op alle nachten, zonder schaduw. Je huid voelde als onder het elastiek in je zwembroek, die te strak zat en toch uit moest wanneer je het zwembad uitkwam. Maar dan overal.

Je bestudeerde de zoutbloemen op je armen. Je had het warm en koud en warm en koud en warm en koud en warm en koud.

Het was alsof je steeds dezelfde nachtmerrie had. Er was water, overal waar je keek. Maar steeds als je vergat dat het de zee was en een er een slok van nam, kwam het zuur uit je maag naar boven. Je hele lijf verkrampte dan, omdat er niets meer inzat. Niets dat er nog uit kon komen.

Toch leverde het je wel iets op. Je voelde je sterker dan je dacht, dat gaf je hoop. Veel kalmer en onderdeel van iets groters. Voor hetzelfde geld had je niemand nodig.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
FODA
Volgende verhaal
Oranje

Over de auteur

Avatar foto
Anna van der Kruis

Anna schrijft. Intiem, filosofisch en precies. Anna van der Kruis groeide op buiten de bebouwde kom van Heeze (NB). Haar moeder was doktersassistente, haar vader grafisch vormgever en fotograaf. Naast theater schrijft Anna onder andere kort proza. Het liefst op basis van interviews. Ze zoomt graag in op hedendaagse symbolen, zoals smartphones en sashimi. Maar uiteindelijk gaan haar verhalen over universele thema’s: vriendschap, afscheid, eenzaamheid. Of, in de woorden van collega schrijver en goede vriend Dirk van Pelt “Jij schrijft gewoon foto’s.”

Ook van deze auteur

Avatar foto door Anna van der Kruis
14 juli

Ze ging op tafel staan

3 Minutes Read
Avatar foto door Anna van der Kruis
02 juni

Twee meter dertien

2 Minutes Read
Avatar foto door Anna van der Kruis
12 mei

verleden tijd

2 Minutes Read