shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Manik Sarkar
op 14 april 2021
Deel dit verhaal

Trringgg

Trring, daar belt er weer een aan. Een goudbaars ditmaal. Of een forel, ik ben nooit goed geweest in biologie. Trringggg! De volgende. Het wordt steeds drukker. Of ik donateur wil worden van de Clean Oceans Campaign. Ik zeg dat ik vorige week al heb gegeven, dat hij te laat is. Zij, zegt ze verontwaardigd, en ze wappert opgewonden met haar kieuwen. Sorry, zeg ik, het zal de vermoeidheid zijn. Ik word dag en nacht wakker gebeld, klaag ik, vandaar. Ze tuit haar lippen en duwt er ongeïnteresseerd een luchtbel uit. En om me helemaal op mijn nummer te zetten schiet ze ter plekke kuit.

Ja hoor, dat kan er ook nog wel bij. Nu kan ik twee dingen doen: al die eitjes bij elkaar vegen en in de asemmer plempen, of accepteren dat ik de komende drie dagen helemaal gek word van de hitsige mannetjesbrasems. Ik zucht, kies voor het eerste, trek geïrriteerd mijn duikpak aan en spring met een vochtig doekje van de kade.

Een kwartier later, ik ben nog maar net weer boven water, wordt er langdurig op de bel gedrukt. Ik ben ervan overtuigd dat je het kan horen als iemand chagrijnig aanbelt, en geloof me, zo chagrijnig als nu hoor je ze niet vaak. Ik zet de camera aan. Het is een haring die met zijn volle gewicht tegen de knop leunt. Als ik vraag: ‘Wie is daar?’ antwoordt de haring zuur: ‘Wie denk je.’ Ik zeg dat ik geen idee heb, hij zegt dat ik mijn bek moet houden en als de wiedeweerga die deur open moet doen omdat hij nu al vijf minuten aanbelt. Ik mompel excuses en doe open, hij zwemt zonder zelfs maar een bedankje de sluis in.

Godzijdank is het daarna even stil. Ik ga zitten op de sluiswachtersstoel, leg mijn hoofd op de sluiswachterstafel en doe mijn sluiswachtersogen dicht. Voor het eerst vandaag heb ik een paar minuten rust. Ik val in slaap en droom over reigers.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
De kleine dingen
Volgende verhaal
verhaaltje voor het ontbijt

Over de auteur

Avatar foto
Manik Sarkar

Manik Sarkar (1973) is van beroep vertaler. Hij is opgegroeid in een dorpje bij Groningen, is vader van een tweeling en schrijft het liefst over zonderlingen. Zijn debuutroman zal in 2023 bij Hollands Diep verschijnen.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Manik Sarkar
12 september

Themistopóloi

3 Minute Read
Avatar foto door Manik Sarkar
30 juni

Scènes

2 Minutes Read
Avatar foto door Manik Sarkar
19 juni

Weggaan

2 Minute Read