Haar hele studententijd was Vera bezig met de dag dat ze 25 zou worden. Die kwam eraan, dat ging vanzelf, zei haar oma altijd. ‘Als er niets geks gebeurt en jij niets geks doet.’ Met 25 zou alles anders zijn. Niet alleen maar beter, maar in ieder geval anders. Ze had de leeftijd als deadline gesteld voor een baan, een huis, een partner en een paar planten die bleven leven, maar deed helemaal niets aan het bereiken van die dingen.
Wat ze wel deed, was erover nadenken, iedere dag. Als ze dingen in het huishouden moest doen, of als ze in een festival-wc stond en met bier andere middelen wegspoelde, rillend van de vieze smaak en zich afvragend of ze dit keer niet te ver ging. Die keer dat ze naakt in een meer lag om 6.00 ’s ochtends en schreeuwde ‘dit is het leven!’, de keer dat ze moest huilen in de supermarkt omdat er te veel soorten kaas waren, de keer dat ze toegaf stiekem haar eigen brood te willen bakken. Altijd dacht ze ‘voor je het weet ben ik 25’ en soms gaf dat troost en soms voelde ze dat ze haast had. Vooral als ze haar lijst met doelen zag.
‘Nu kan dit nog,’ zei ze tegen haar vriendinnen, de glazen schoten de lucht in, sommige van die glazen haalden het einde van de avond niet, de stukjes kwamen vast te zitten in hun schoenzolen. ‘Slapen kan altijd nog,’ zei iemand en duwde Vera nog een glas in de hand. De volgende ochtend klonk Alles gaat voorbij van Acda en de Munnik uit een kamer in haar studentenhuis. Ze haatte Acda en de Munnik, maar liep langzaam de gang op om te luisteren en even later stond ze te huilen in de vieze keuken. Alles gaat voorbij, maar eerst genieten we ervan, eerst genieten we ervan. Ze neuriede het mee, leunend tegen de afbladderende muur.
Een paar jaar later, ze was 24 en stond haar Monstera water te geven, kwam de persconferentie. Vanaf nu was iedereen twee jaar jonger, kondigde de regering af. Het was logischer zo, op deze manier konden we makkelijker mee met andere landen en dit was toch fantastisch? ‘Vooral voor vrouwen,’ grijnsde de nieuwslezer en hij knipoogde. Later zou hij zeggen dat het maar een grapje was, dat hij betreurde.
Vera zette haar gieter naast de pot van haar plant. Even hield ze zich vast aan een van de bladeren, terwijl het journaal alweer verder ging met het volgende nieuwsitem. Langzaam, om zich heen kijkend, liep ze naar de koelkast. Met het biertje koud in haar hand kroop ze op de bank en zette de televisie op een andere zender.
