shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Sara van Gennip
op 7 september 2018
Deel dit verhaal

Toren van Blok

In den beginnen was het woord en het woord was geluk. Geluk was zoals de regen. Soms maandenlang afwezig, zodat mens en dier dorstig rondzwierven en de natuur verdorde. Dan weer kwam het met bakken tegelijk uit de hemel en dronk men ervan tot iedereen dronken was en danste, danste tot diep in de nacht. Maar in tegenstelling tot de regen, die kwam en ging wanneer ze daar zin in had, bleek het geluk samen te hangen met een aantal factoren. Voor de een was dat liefde, gezondheid of vrijheid en voor een ander bijvoorbeeld familie, eten of veiligheid. Wat de meeste mensen gemeen hadden, was dat ze samen gelukkiger waren dan alleen.

Ze bouwden hun huizen dicht bij elkaar, aten samen en deelden een bad of een bed. Ten toonbeeld dat ze altijd samen zouden blijven, begonnen ze aan een grootste en epische missie: samenwerken. Samen zouden ze een toren bouwen, zo hoog en zo groot dat geen mens ooit meer eenzaam zou zijn. Je hoefde maar naar die toren te kijken om te weten: als zoveel mensenhanden samen zoiets moois en groots kunnen maken, dan is alles mogelijk.

Iedereen werkte mee. Grote handen, kleine handen, handen met rimpels en handen met gekleurde nagels, handen in alle kleuren en alle geuren, handen met eelt en handen met vlekken, handen die symbolisch één steen legden en handen die er geen genoeg van konden krijgen. Maar ergens ging het mis. Niemand weet maar precies waarmee het begon, of wie er begon. Maar ergens pakt iemand een steen uit de hand van een ander. Ergens vliegt een reeks stenen rakelings langs een stel oren. Ergens schopt iemand tegen een fundament en de toren zakt een beetje scheef. Iemand schreeuwt en een ander doet alsof hij hem niet verstaat. Stenen vallen en mensen vallen mee. De toren brokkelt af en de massa gelukkige mensen valt in kleine groepjes uiteen.

Het ene groepje bouwt verder aan de toren zonder nog te weten waarvoor, een ander bouwt een nieuwe kleine toren aan de eerste vast, weer een ander bouwt een hek eromheen, en één groepje begint met lopen tot ze aan de horizon verdwijnt. Het duurt niet lang voor iedereen stopt met bouwen. De mensen halen hun huizen neer en bouwen ze iets verder weer op, in een cirkeltje met hun eigen groep. Met een schuin oog kijken ze naar hun buren en als ze langs de toren lopen sluiten ze hun ogen. Een ruïne van geluk, van mogelijkheden die reiken tot aan de hemel.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
F-schaal
Volgende verhaal
Ze te weten

Over de auteur

Avatar foto
Sara van Gennip

Sara van Gennip (1987) schrijft verhalen waarin mensen discussiëren, liefhebben en geloven tegen beter weten in. Af en toe wordt er heel symbolisch een biggetje in geslacht. In 2015 werd Sara genomineerd voor de Dioraphte Cementprijs, de VPRO Bagagedrager, de Lowlands Schrijfwedstrijd en won zij de Boekenweek Schrijfwedstrijd. Vanaf 2016 is Sara o.a. verbonden aan het Kameroperahuis, Festival Cement en Theater Bellevue. In het voorjaar verschijnt de toneeltekst GODENZOON bij de Nieuwe Toneelbibliotheek.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Sara van Gennip
11 februari

SNEEUWJACHT

4 Minutes Read
Avatar foto door Sara van Gennip
08 mei

TAST

3 Minutes Read
Avatar foto door Sara van Gennip
27 maart

COUPE CORONA

3 Minute Read