De Amerikaanse in de groene rok en het gele vestje, aan het tafeltje naast ons, leidt het gesprek. Iedereen mag wat zeggen. De groep wordt steeds groter. Ons plekje op het terras steeds kleiner en benauwder. Het gezelschap praat Engels in verschillende accenten. Australisch Engels, Indiaas Engels, Nederlands Engels, Italiaans Engels en veel Amerikaans Engels.
‘Amsterdam is very good with water.’
Anderen knikken instemmend. Wij ook, want als Nederlander ben je daar ongewild een beetje trots op.
‘Water could be a fantastic metaphor.’
‘O joh,’ zegt Radna. Anton en ik lachen.
‘Underneath the city could be a walhalla.’
‘Ik ben altijd wel goed in brainstormen.’ zeg ik.
‘We could do something with the inburgeringscursus.’
‘We can all relate to that.’
‘We need cats.’
‘Or Indian Gods.’
‘Cats? Did you say Cats?’ zegt Anton net iets te hard.
‘The main character should be a police man.’
‘Nooit een politieagent als protagonist,’ zeg ik.
De kring is inmiddels zo groot dat wij totaal ingesloten en voor de obers onbereikbaar zijn. Die lopen nu het hek uit en geven ons door de tralies bier en kippenvleugels.
‘The title could be Expats Anonymous.’ Er wordt instemmend gelachen.
‘We can all relate to that.’
‘I think we need to do something with cats. They could live underneath the city.’
‘Cats?’ roep ik nu verbaasd.
‘In the walhalla under sea level and all.’
‘I already love that.’
‘In these times where climate change hits the fan.’
‘We need some Indian Gods.’
‘We need some more beer,’ zegt Radna. ‘Dat is wat we need.’
‘I knew you were gonna say that.’
Er wordt hard Amerikaans gelachen. Wij gaan ook steeds harder lachen. Op het hysterische af.
‘We need ghosts.’
‘If you say so.’
‘I’m a writer.’
‘Ooooooh, they are writers!’
Anton klimt over het muurtje van de parkeergarage. Hij moet naar de wc en loopt om langs het hek.
Radna zegt: ‘Ik plas nog liever in dit flesje dan dat ik me door die kring heen wurm.’
‘Waarom eigenlijk een nieuwe serie? We hebben TOON toch al,’ zegt Anton als hij terugkomt van de wc. ‘Beste Nederlandse serie ooit.’