Als je hier linksaf slaat, zou je er kunnen zijn, in ons fijne landje, ons eilandje temidden van een land dat ons op wil slokken. Dit is de enige weg, maar zoals je ziet: je komt er niet meer door. Ze houden de enige weg al 9 maanden bezet. We kunnen niet naar daar. Zij kunnen niet naar hier. Nou ja, ze doen alsof ze willen dat zij hier zouden komen. Dat zij die nu de weg geblokkeerd hebben die weg veilig houden om hen naar hier te krijgen, maar zij die ook wij zijn, willen daar blijven. Ze willen bij ons horen maar daar blijven op hun eilandje temidden van een ander land. Wij zitten veilig over de grens. Deze weg is de toegangsweg van goederen, maar de winkels daar raken leeg want geen toevoer. Ze worden als het ware uitgehongerd en als je honger hebt, ga je misschien in op het aanbod om uitgeleid te worden naar het land achter de grens, niet het deel temidden van het andere land, het schiereiland niet omringd door water.
En nu is daar dat andere land (wie kent het niet) dat een wapenstilstand heeft afgekondigd. Het wil ons ontwapenen. Het wil óns ontwapenen, niet het land rondom ons, het land dat onze weg blokkeert. Het doet zich voor als vredesduif (geloof je het zelf?).
Ze zeggen niet: maak die weg vrij, laat die mensen leven. Ze zeggen: ontwapen die mensen, sluit ze op, sluit ze in en dan…
(Nou ja, je weet wat er dan gebeurt)