Tijn gaat dood. Net als wij allemaal, trouwens, maar Tijn redt volgend jaar kerst al niet meer. Hersenstamkanker. Hij is nog maar zes jaar jong. Dat wordt waarschijnlijk de eindstand. Zes jaar. De meeste kinderen geloven dan nog in Sinterklaas, in de Kerstman, in hun ouders. Als straks de vuurpijlen fluitend opklimmen en de hemel oplichten, weet Tijn: ik zal volgen.
Hij heeft één doel: honderd euro ophalen voor Serious Request en aandacht vragen voor zijn ziekte. Het enige wat wij moeten doen, is onze nagels lakken en een bedrag doneren. Lak aan DIPG, lak aan hersenstamkanker, lak aan Tijns moordenaar. Streefbedrag: honderd euro. Dat lijkt heel veel als je zes jaar bent.
De teller staat inmiddels op 1.171.349 euro.
Terwijl Tijn stervende is, weet hij Geert Wilders en Jesse Klaver samen te brengen. Terwijl de wereld stelling neemt – Amerika tegen China tegen Rusland tegen IS tegen Europa –, lakt heel Nederland de nagels omdat een zesjarige dat van ons vraagt. Terwijl we elkaar uitschelden omdat we van De Ander kerst geen kerst meer mogen noemen, toont Tijn waarom kerst kerst is.
Lak aan 2016. Niet Donald Trump, maar Tijn is de Time Person of the Year.
Nagellak blijft doorgaans een dag of negen zitten. Dan is het 2017. De diskjockeys hebben zich tegen die tijd allang huilend op knäckebröd en oliebollen gestort. De winter is eigenlijk nog maar net begonnen. Voor ons de zoveelste, voor Tijn de laatste. Tijn, Tijn wie?
2017. We tonen elkaar opnieuw de middelvinger. Het roze of rood brokkelt van de nagels af.
Daar gaan we weer.
