shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Stefan Popa
op 17 november 2015
Deel dit verhaal

Tegen alle verwachtingen in

En God zag dat het goed was.
Dat is geschreven in verleden tijd, hè? Zo ver verleden tijd dat zelfs Hijzelf niet meer kan herinneren wanneer het nu precies goed was. Het is niet goed. Al lang niet meer.
Hij ziet het allemaal gebeuren. Op de stukken land waar de mensjes gebouwen bouwden. Ze gaven die plaatsen zelfs namen. Creatieve wezens zijn het, geeft God toe. Parijs, Beiroet, Bagdad. Damascus. Sanaa, Tunis, Suruç. Jeruzalem en Ramallah. De hele wereld die hij aan een stuk geschapen heeft, delen zij weer op. Opdelen, niet delen. Nee, Hij ziet weinig goeds meer. Van overal komen gebeden die Hij niet langer horen wil. Zelfs Hij die alles ziet overziet het niet langer.

Met terugwerkende kracht zou Hij kunnen zeggen dat het een fout was. Dat zwarte spul onder de grond. Hij geeft toe, Hij geeft in. En wellicht was Hijzelf te ijdel. Iedereen moest weten wie Hij was en wat Hij had gedaan. Hij wilde geroemd worden, want wat had hij het allemaal ingenieus in elkaar gezet. Nou, daar is God wel op teruggekomen.

Hij weet wel wat er nu moet gebeuren. Hij is een oude romanticus. Gewoon, een beetje liefde, een beetje mededogen. Elkaar wat gunnen. Open armen in plaats van armen vol met wapens. Maar goed, wie luistert nog naar Hem?

God heeft genoeg gezien. Hij besluit niet meer te bestaan. Zullen de mensjes wel weer geen boodschap aan hebben. De ene helft had daar al toe besloten en de andere kneedde een eigen God die dingen voorhoudt die Hij nimmer zou toezeggen. Die fabel met die maagden bijvoorbeeld. Die heb je nauwelijks in de hemel. Er wordt hier behoorlijk en op zeer hoog niveau gewipt. Het heet immers de hemel.

Vaarwel! Hij is ervandoor. Hij probeert het elders opnieuw. Ruimte zat in het universum. Nu zal Hij wel slagen. Stiekem hoopt Hij dat de mensjes die nieuwe wereld ooit ontdekken, want dat betekent dat ze nog zullen bestaan. Tegen alle verwachtingen in.




Vorige verhaal
Gesprek tussen twee gelukkige vrouwen
Volgende verhaal
Schreeuwen tot je niks meer hoort

Over de auteur

Avatar foto
Stefan Popa

Stefan Popa (1989) is auteur en journalist en woont en werkt in Baarn. Hij debuteerde met de roman Verdwenen grenzen, waarvoor hij lof ontving van Vrij Nederland en dat werd getipt in De wereld draait door. In september 2015 verscheen zijn tweede roman, A27. Zijn derde roman is De verovering van Vlaanderen, een komedie om te lachen. Of de oleander de winter overleeft, zijn laatste roman, is net uit.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Stefan Popa
22 maart

Lentekriebels

3 Minutes Read
Avatar foto door Stefan Popa
10 januari

Lang leve Friesland-land!

3 Minutes Read
Avatar foto door Stefan Popa
08 juni

Rust in weelde

3 Minute Read