Ik stel voor dat ik mijn hand op mijn knie leg en dat jij dan jouw hand bovenop de mijne legt. En dat we ze dan gewoon even zo laten liggen. Je kunt naar mij kijken of naar de handen. Of we wisselen het af. Daarna draai ik m’n hand om en mag je de binnenkant aanraken. De lijntjes volgen tussen de plooien van m’n vingers, en dan uiteindelijk langzaam richting pols. Het blauw van m’n aders brengt je dan vanzelf tot aan de holte van mijn elleboog. Als je verder omhooggaat richting schouder vind ik het fijn als je daar even stopt, je vingers eromheen klemt. Misschien is dat het goede moment voor de tweede hand. Ik draai dan een beetje naar je toe. Twee handen op mijn schouders, en dan even stevig vastpakken. Ja. Niet zozeer knijpen, meer kneden. We kijken elkaar aan. Je brengt je gezicht iets meer naar voren, naar het mijne, zodat ik je adem kan voelen op de haartjes op mijn wang. Misschien krijg ik kippenvel, dat is niet erg. Als je het fijn vindt kunnen we even wachten. Daarna, als je er klaar voor bent, kun je een kus drukken op mijn neus. Vervolgens op mijn wang en dan langzaam afdalen via mijn kin naar mijn hals. En dan, als ik me begin af te vragen welke kant je op kust, stop je abrupt en kijkt op. Mijn ademhaling zal hier al iets sneller zijn, maar ik zal nog niet hijgen. Als jij je ogen sluit steek ik mijn tong uit en lik ik voorzichtig langs de randen van je lippen. Je handen glijden van mijn schouders terug naar mijn ellebogen en dan naar binnen, rusten op mijn middel. Ik kus je. Zachtjes, behoedzaam. Kleine kusjes, korte kusjes. Dan iets langer. Ik neem je onderlip tussen mijn lippen en zuig erop. Als vanzelf open je je mond. De punten van onze tongen tikken elkaar aan, glijden rond, langs en in en op. We stoppen even. Ik lach. Zenuwen. Zenuwen of geluk. Je kust me op mijn ogen, hapt dan in m’n wang. Ik pak je handen en leg ze in mijn nek, je duimen tegen mijn kaak. Je kust me. Of ik jou. Dat maakt niet meer uit.