shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Laura Haman
op 2 augustus 2018
Deel dit verhaal

Tabletten tegen de tijd

Vanaf zijn zeventigste verjaardag slikt hij elke dag tabletten tegen de tijd. Twee stuks, voorlopig, en dan bij goed resultaat eventueel afbouwen naar één, had de dokter hem uitgelegd. Hij heeft het gevoel dat ze werken, maar afbouwen durft hij nu nog niet. Zodra zijn dochter zwanger is, heeft hij zichzelf beloofd.

Hij heeft na de verhuizing naar de seniorenflat ook een aantal weken de pillen tegen onoverzichtelijke verkeerssituaties uitgeprobeerd, maar daar werd hij slaperig van. Als zijn dochter dan langskwam, en hij dommelde even weg, riep ze: “Pa, waarom kom ik hier nog?” Hij had daar dan niet echt een antwoord op, of tenminste niet iets dat hij ooit hardop zou uitspreken. En de beelden die hij op zijn netvlies had van kinderen die voor zijn huis werden doodgereden, bleven.
Bovendien veroorzaakten die pillen een merkwaardige wisselwerking met die tabletjes die hij tegen de tijd slikte. Er kwamen dromen over smeltende klokken, en daarvoor kreeg hij toen pillen tegen dromen over smeltende objecten voorgeschreven, maar die veroorzaakten zulke erge winderigheid dat hij zich eigenlijk niet meer op de tennisclub durfde te vertonen.
De gordijnen dicht doen had minder bijwerkingen.

Verder elke dag een sapje uit zijn juicer, met de spirulina en de matcha. Recept van zijn buurvrouw. Die is 93 en zwemt hem in het wedstrijdbad met gemak voorbij, zonder pillen, met alleen maar dat maffe kruidendieet.

“Het dieet is de meest briljante uitvinding van het patriarchaat”, had zijn allereerste vriendinnetje tegen hem gezegd. “Vrouwen met honger hebben simpelweg de energie niet om hun zelfstandigheid in de maatschappij op te eisen.” Dat vond hij toen wel mooi gezegd van haar. Maar ook zij veranderde. Een paar jaar nadat het uit ging, was zij met een Amerikaanse stockbroker getrouwd. In de “Christmas Letters” die hij – om hem onduidelijke redenen – nog steeds jaarlijks van haar ontvangt zit zij op elke foto met een cocktail onder haar gebotoxte gezicht aan een zwembad te grijnzen.

Uiteindelijk is het allemaal een kwestie van toeval. Met wie je trouwt ook. Hij was met de verkeerde getrouwd maar kwam daar pas achter toen hij degene met wie hij eigenlijk had moeten trouwen ontmoette. Gelukkig kwamen net voordat hij zijn vrouw in het zwembad wilde verdrinken de pillen tegen een slecht huwelijk beschikbaar. Die heeft hij tot haar begrafenis geslikt.

Sinds twee weken neemt hij ook elke dag een pil tegen de eenzaamheid. Het middel is nog in ontwikkeling; hij was geselecteerd om mee te doen aan een dubbelblind onderzoek. Hij heeft sterk het gevoel dat hij de placebo heeft gekregen, maar dat hoort hij pas over zes weken.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
KEUKENSIRENE
Volgende verhaal
DE ZOMERSTAD

Over de auteur

Laura Haman

Laura Haman (Voorburg, 1987) studeerde dramaschrijven en theaterwetenschap. Ze is docent Nederlands, schrijft korte verhalen en werkt heimelijk aan haar debuutroman. Laura woont in Amsterdam en houdt van lezen, wijn drinken en uitslapen.

Ook van deze auteur

door Laura Haman
30 augustus

Ik wacht op je

4 Minutes Read
door Laura Haman
09 augustus

Bodemvaag

3 Minute Read
door Laura Haman
19 juli

Wij voelen ons niet

3 Minute Read