Hoe zou het zijn op super-aarde?
Zou iedereen er kunnen vliegen? Zou ik spinnenwebben uit mijn arm kunnen schieten en daarmee de straten door zweven? Zou Stan Lee daar nog leven, en een cameo doen? Zou ik daar dan, eindelijk, een Jedi Master zijn?
Hoe zou het weer zijn op super-aarde?
Zou het altijd 25 graden zijn, met een zacht verkoelend briesje? En dan een maandje winter, puur voor de gezelligheid. Herfst slaan we sowieso over, lijkt me.
Zouden de easy-to-open kaasjes ook echt easy-to-open zijn op super-aarde? Zou mijn usb altijd in één keer in mijn laptop passen, zonder dat ik deze drie keer hoef om te draaien om erachter te komen dat deze de eerste keer gewoon goed zat? Zouden mijn inhammen uithammen worden en mijn kruin een volle bos krullen?
Op super-aarde zou ik altijd de winnende scoren, met een omhaal, in de laatste minuut. Ik zou naar de IKEA gaan op super-aarde en geen enkel krijsend kind tegenkomen en thuis lachend, in twintig seconde, acht kasten in elkaar schroeven. Zonder ruzie te maken met mijn vriendin, Natalie Portman.
De wolken zijn vast gemaakt van suikerspin op super-aarde, waar het af en toe bloemen regent. Of sushi, als ik zin heb in sushi. De lucht wordt ingekleurd door een driedubbele regenboog en ruikt naar het einde van een zomerse onweersbui. En iedereen zou vanaf zijn geboorte een eigen puppy toegewezen krijgen, want niemand is natuurlijk eenzaam op super-aarde.
En dronken van geluk, zou ik met alle wereldleiders van super-aarde een xtc-pil klappen om samen de wereldvrede te bedenken. Ik zou van iedereen houden en alleen nog maar kunnen lachen en in een bad van liefde verdrinken om te zien dat het goed is.
En op een dag beklim ik de hoogste berg van super-aarde, om met een verrekijker het heelal te bestuderen. En dan zou ik ergens in de verte een klein stipje zien, een heel klein zwevend stipje, en mij afvragen: hoe zal het gaan met de normale wereld?
