shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Anne Broeksma
op 3 maart 2017
Deel dit verhaal

Suis

 

 

 

 

Sinds een jaar denk ik na over mijn oren. Ik was het niet van plan, maar ze dringen zich op. Het is een beetje alsof mijn oren echte schelpen zijn. Zijn er ooit kinderen geweest die níet geloofden dat schelpen het geluid van de zee in zich dragen? Ik geloof het nog steeds, het verhaal zit gewoon te goed in elkaar. Toch kom ik zelden aan zee.

Ik weet niet meer wanneer het is begonnen. De dokter zegt dat ik misschien plastic buisjes moet. Ik vond dat altijd de vervelendste kinderen in het zwembad. Meestal merk ik er niets van. Mijn oren beginnen pas te suizen wanneer niemand er geluiden in stopt.

Over geluiden denk ik sinds ik die oren heb ook veel vaker na. Welke geluiden prettig en minder prettig zijn. Het komt best precies. Zo zijn er een heleboel geluiden waarbij het twee kanten op kan gaan: pruttelen, briesen, borrelen, suizen, fluisteren, lachen, piepen, zoemen, fluiten. Je weet het nooit, met die geluiden. Toch is er één geluid waarvan ik zeker weet dat het altijd prettig is.

Laatst was ik in een wellness. Ik liep in bikini door de regen terwijl het winter was, tot ik bij een soort grot kwam. Op de deur stond het opschrift ‘tropisch strand’. Dit deed mij niets, ik word doorgaans enthousiaster van opschriften als ‘Pakistaanse zoutmijn’, ‘neveltunnel’ of ‘gletsjergrot’, maar dat heeft ook met taal te maken.

Mijn geliefde wilde weg uit de regen en opeens zat ik in een strandstoel met een Linda op schoot. Vóór mij een echte foto van de zee, geprojecteerd vanuit een lichtbak, onder mijn voeten echt zand en overal dertig graden. Eerst vond ik het belachelijk, al die mensen invalide op een rijtje, verongelukt in een Ikea-poster. Na een tijdje wilde ik niet meer weg. Het was het geluid. Alléén het geluid. Ze speelden het af vanuit een onzichtbare bron.

Het geluid van aanspoelende golven, heeft dat een naam? Ik dacht ‘er zit toch iets diepers in’ en besloot vaker naar het strand te gaan. Dat geluid van eeuwig opnieuw aanspoelen. Misschien is het iets evolutionairs. Van vis tot mens in één golfbeweging. Zoiets. Heel vaak hoef ik nu ook weer niet naar het strand. Ik heb altijd nog mijn eigen oren.

 

 

 

 

 


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Helicopter
Volgende verhaal
Meisjes

Over de auteur

Avatar foto
Anne Broeksma

Anne Broeksma (1987) woont in Utrecht en schrijft gedichten en korte verhalen. In 2014 verscheen haar poëziedebuut Regen kosmos kamerplant bij uitgeverij Atlas Contact, waarvoor het ze het C.C.S. Crone stipendium ontving. Momenteel werkt ze aan de opvolger. Ze stond met haar poëzie op festivals als Crossing Border, Geen Daden Maar Woorden en Lowlands en heeft een fascinatie voor Scandinavië, absurdisme en eksters.



Ook van deze auteur

Avatar foto door Anne Broeksma
22 mei

PIER

4 Minutes Read
Avatar foto door Anne Broeksma
10 april

Wildverlangen

3 Minutes Read
Avatar foto door Anne Broeksma
20 maart

KOUDE KAT

4 Minutes Read