In de vensterbank staat een aardewerken schoen met een cactus erin.
De Italiaanse eigenaar heeft net wat teveel parfum op die bij iedere slok bier in je keel blijft hangen.

Kinderen op schommels draaien zich duizelig.
Aan een stoel hangt een vergeten olifantenrugzakje met de slurf beteuterd naar beneden.

Jazz en schelle kinderstemmen.
Een moeder met een net te lollig t-shirt met de tekst ‘oele wappeur’ schreeuwt dat Storm zijn handen moet wassen.

Een vrouw op een fiets met operastem en regenjas zingt: i have to confess, i have to confess.
De eigenaar eet zijn pizza. De korstjes voert hij aan een hond.

Dat de tafels in de weg staan, zegt een mevrouw met boodschappentas op wieltjes. En dat er ook al twee weken bloembakken staan waar ze niet langs kan.
De eigenaar snapt niet dat ze zich niet druk maakt over een meteorietinslag of dat de zon nooit meer opkomt of dat er straks geen bij meer over is.

Een vrouw met een scheef kapsel bestelt een pizza margherita.