shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Anne Lichthart
op 27 april 2017
Deel dit verhaal

Stompje potlood

Je kunt ruiken dat er veel antiquaren zijn. Muffe boekenlucht en spijkerjasjes die tijdens het opbouwen van de kraam zijn natgeregend en weer opgedroogd en weer natgeregend en weer opgedroogd.
Mijn vader is er ook, die ruikt niet naar antiquaar. Hij heeft wel net een nieuw kunstgebit. Daar doet hij later op de dag een trucje mee om me te troosten, ook al wil mijn moeder dat niet hebben. Dat trucje dan, wel dat troosten.

We staan in de parkeergarage. Ik geef mijn vader een kus. ‘niet zo duwen!’ zegt hij ‘mijn gebit.’
Jaren geleden stootte ik eens tegen de zuurstofslangetjes in zijn neus en daar schrok ik van. ‘Hoeft toch helemaal niet’ zegt hij. Toch huil ik.
Er is iemand doodgegaan, er is iemand knalhard achtergebleven en we zijn zo samen daar in die parkeergarage.
Ik vind dat ik nu recht heb op zijn trucje. Hij klappert vrolijk met zijn gebit. We moeten lachen en we moeten huilen en op mijn jurk zit satésaus.

Een stompje potlood en een restje gum.
Wat veren en een opschrijfboekje.
Anemonen, appelbloesem en een gierzwaluw.
Mijn broer aait zacht over de kist. Ik heb dat nooit begrepen, het aanraken van een kist, maar als mijn broer het doet ontroert het me enorm.

Iemand huilt als een stripfiguurtje, met tranen recht vooruit.
Iemand huilt als een vis, met happen lucht en bolle ogen.
Wij huilen als gezin.
Ik weet niet of we huilen om de dood of omdat we huilen met zijn vieren, of om allebei en nog veel meer.
Mijn moeder wil er een foto van.
Huilende man met huilende kinderen. Daar moeten we om lachen.
Ik wil bij haar op schoot.




Vorige verhaal
Wildcard
Volgende verhaal
Zero

Over de auteur

Avatar foto
Anne Lichthart

Anne Lichthart (1977) is schrijver en radiomaker. Taal is haar uitgangspunt. Ze houdt van ogenschijnlijk onbelangrijke details en vertelt het liefst zo veel mogelijk met zo min mogelijk woorden. Anne maakt ook radio en luisterboeken. Ze regisseert hoorspelen en schrijft libretti voor opera. annelichthart.nl

Ook van deze auteur

Avatar foto door Anne Lichthart
10 oktober

Ik ben er niet

39 Seconds Read
Avatar foto door Anne Lichthart
27 juni

Boterkind

2 Minute Read
Avatar foto door Anne Lichthart
22 december

Toen – Nu

3 Minutes Read