Kees komt thuis en pakt de stofzuiger. Marlies zit aan de eettafel. Dampende pannen, de geur van gehakt, twee lege borden. Met de stofzuiger in zijn hand loopt Kees naar de woonkamer. Hij steekt de stekker in het stopcontact. Drukt op de zwarte ronde knop bovenop het apparaat.
Luid geloei vult de kamer. Kees beweegt de stofzuigerstang langzaam heen en weer, hij kijkt met toegeknepen ogen naar de vloer, niks ontgaat hem.
Een paar weken geleden vroeg Marlies of hij ook eens wilde stofzuigen. Waarom? Omdat het hoort bij de liefde, vond Marlies. Dat je alles een beetje eerlijk verdeelt.
Kees werkt veertig uur per week als accountant. In zijn vrije tijd helpt hij mensen met het invullen van belastingformulieren. Laatst heeft hij zijn zoon geholpen met verhuizen. De wasmachine moest naar zolder worden getild, drie trappen op, de treden smal en glad. Het lukte hem. Een week lang trokken er pijnscheuten door zijn rug. Hij vertelde dat aan niemand.
In haar vrije tijd maakt Marlies wandelingen met ouderen die in een rolstoel zitten. Meestal gaan ze naar het park. Marlies heeft veel vrije tijd, maar ze wandelt niet altijd met de ouderen, want vaak regent het of vinden ze het te koud. Marlies kijkt dan mee televisie. Niet echt een activiteit, vindt Kees, televisie kijken.
De stofzuiger loeit als een doorgedraaide koe met longen groter dan een zeecontainer.
Voor de zekerheid gaat Kees hetzelfde stuk vloer nog eens langs. Als het om stof gaat kun je niet zorgvuldig genoeg zijn.
‘Het eten wordt koud,’ zegt Marlies. Ze heeft nog niet opgeschept. Ze beweegt de juslepel tussen haar vingers.
Kees hoort haar wel, maar reageert niet, doet net alsof haar stem verloren raakt in het lawaai van de stofzuiger.
Marlies heeft een blauwe bloem in haar haren gestoken. Ze legt de juslepel terug op tafel en voelt aan de bloem. Het is geen echte bloem. Hij is wel mooi blauw en sierlijk. Turqouise, stond er op de verpakking. Een mooi woord, vond ze, mysterieus. Marlies vraagt zichzelf af waarom ze de bloem aan het eind van de middag in haar haren stak. Ze weet het antwoord, ze wil er alleen niet aan denken.
Honger heeft ze niet meer.
De rug van Kees is licht gekromd. Sinds een paar weken stofzuigt hij. Nauwkeurig en langdurig. Ook vanavond.
Hij zal Marlies eens laten zien wat liefde is.
