shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Joop-Maris Vollering
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Sarah van Vliet
op 25 januari 2023
Deel dit verhaal

Stemgeheim

Er zijn verkiezingen en mijn ouders gaan stemmen in mijn school. Ik mag mee. Op de terugweg slinger ik, tussen hen in, terug naar ons rijtjeshuis. Ze leggen me uit dat stemmen geheim is.

‘Maar ik mag het wel weten,’ vind ik. ‘Op wie stemmen jullie?’
‘Wij stemmen op de P.S.P.,’ zegt mijn moeder. ‘De Pacifistisch-Socialistische Partij.’
‘Mijn papa en mama stemmen op de P.S.P.!’ schreeuw ik.

Een paar jaar later zijn mijn ouders uit elkaar en woon ik afwisselend bij mijn moeder en mijn vader.

Mijn moeder ontvangt thuis het blaadje van de P.S.P. en ik vraag me af of mijn vader inmiddels op een andere partij stemt. Mijn moeders vriend roept: ‘Je kunt zeggen wat je wilt over de Sovjet-Unie, maar ze hebben in ieder geval het kapitalisme afgeschaft,’ en hij maakt een wegwerpgebaar.

Mijn vader woont nog in hetzelfde rijtjeshuis in dezelfde nieuwbouwwijk. We hebben twee katten en een tuin met metershoog gras en hoefblad. Er komt een buurman voorbijlopen. ‘Je moet wat aan je tuin doen, van Vliet.’ Ik weet dat mijn vader er niets aan zal doen, voor de katten is het zo veel beter.

Een paar huizen verderop woont een Amerikaans gezin. De vader is militair, soms zie ik hem in uniform, met een koffertje, van de parkeerplaats naar het woonerf lopen. De dochter van de militair spreekt Engels en Nederlands. Ik zit met haar op het gazon voor hun huis.

‘Zeg eens iets in het Engels?’ vraag ik.
‘I hate you,’ zegt ze.
‘Wat betekent dat?’
‘Dat zeg ik niet.’
‘Het betekent “Ik haat jou,” toch?’ vraag ik.
‘Nee hoor,’ zegt ze. ‘Het betekent iets heel anders.’


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
In de steek gelaten
Volgende verhaal
Terwijl, dúh

Over de auteur

Sarah van Vliet

Sarah van Vliet is vertaler en taalkundige. Ze heeft de academie verruild voor de literatuur, maar soms mist ze de wetenschap. Sarah schrijft essays en verhalen.

Ook van deze auteur

door Sarah van Vliet
09 januari

Persephone’s moeder

4 Minute Read
door Sarah van Vliet
30 november

Het noodpakket

4 Minute Read
door Sarah van Vliet
09 november

Terug naar de Bijenkorf

4 Minutes Read