Aan alle Italianen en de hele wereld,
Sorry. Ik geef met diepe schaamte toe dat ik pas na wat spijtig genoeg is gebeurd hoorde van de ouderdom van het monument. Ik ben sterk en fit en – al zeg ik het zelf – knap, maar ik weet ook niet alles. Ik ben jong. Jonge mensen doen rare dingen, zeker als ze verliefd zijn. Jullie Italianen weten alles over de liefde. Over onmogelijke liefdes, ook. Toen ik Haley ontmoette had ze nog een vriend. Veertien maanden zagen we elkaar stiekem, als ze haar pakketjes met sportvoeding naar mijn gym bracht. We deden het in het bezemhok. Letterlijk. Soms zelfs terwijl haar vriend naast ons op de lat pulldown 120 kilo zat weg te tikken. Die gast was huge, serieus. Alles aan ons was geheim. Bristol is groot, maar ook klein, als je begrijpt wat ik bedoel. Iedereen kent iedereen in ons wereldje en met veel van die gasten wil je geen ruzie.
Het vrat me op. De gedachte dat ze ’s avonds naar huis ging en dan naast hem in bed ging liggen. Zijn handen waar ik haar die middag had gestreeld en geknepen. Haar lippen die zijn naam hijgden. Man, je weet niet half hoe gekmakend het is om iets dat je zo graag wil niet te hebben.
Nu weet hij het dus. Nu weet hij dat Haley en ik het al met elkaar deden toen ze nog niet uit elkaar waren. Dat is mijn straf voor dit alles. Dat ik de rest van mijn leven bang moet zijn dat hij me komt opzoeken en me in elkaar komt slaan. Hebben jullie nu je zin? Houden jullie nu dan eindelijk op met me te appen en te bellen?
Ik zie de ernst van mijn daden in. Ik voel me erg schuldig. Maar toen de wereld eindelijk mocht weten dat Haley bij mij hoorde, toen ik het eindelijk van de daken mocht schreeuwen, toen moest ik iets doen. Ooit zijn wij even oud als het Colosseum. Dan komen toeristen misschien wel kijken naar onze namen in het steen en dan zeggen ze: toen waren er nog mensen die met hun handen schreven. Misschien is er dan wel een jongetje dat Ivan heet en dat net als ik van een plek op de Balkan komt en dat dan weet dat hij niet alleen is, dat er altijd al jongens waren en zullen zijn zoals hij, jongens die voor een dubbeltje geboren worden en tegen elke verwachting in in Rome belanden met hun knappe Engelse vriendin.
Ik neem alle verantwoordelijkheid op me. Haley kan er niets aan doen. Je hoeft alleen maar in haar ogen te kijken om te zien dat ze onschuldig is. Misschien kunnen jullie ons adres van internet halen, zodat ze niet langer bang hoeft te zijn om de deur uit te gaan?
Het spijt me. Vergeef me. Is het dan nu klaar?
Ivan Dimitrov
Tynke Hiemstra
