We komen uit Finland en we regelen dingen. Ken je die manier waarop opsporingsteams lopen als ze op zoek zijn naar een vermist persoon, in zo’n lang lint door een bos of een weiland? Zo lopen wij ook, niet hand in hand, natuurlijk niet. Maar je begrijpt het principe.

We zijn nog niet met veel, maar we groeien, echt, we duiken overal op, ook op plekken waar je ons niet verwacht. Friesland bijvoorbeeld. Alsof onze naamgever een Fries was, zo klinkt het ook wel een beetje. Odin. Een zuivere naam, vind je niet?

We beschermen jou. En jou. Tegen alles wat maar nodig is. We staan schouder aan schouder en we laten ons niet wegduwen door iedereen die ons weg wil hebben. En velen willen dat. Die vinden ons gevaarlijk, en eng, en vies. Maar ik vraag je: wat is er eng aan om te beschermen tegen vreemde invloeden? Wat is er erg aan om onze moeders en zusters en dochters te beschermen tegen handen die overal willen gaan waar ze maar kunnen, en alles willen vastpakken wat niet van hen is. Het liefst onder kledingstukken duiken, waar het zacht is en warm.

En wat is vies? Het vuil onder de nagels van die handen, dat is vies, de zwarte randen waar eten en huidschilfers en god weet wat nog meer zich heeft verzameld sinds de dag dat ze hun plek verlieten en hierheen kwamen.

En eng? Eng is wat er in je hoofd zit, en wat je jezelf aanpraat. Dus begin alsjeblieft niet over eng, want je weet niet waarover je praat.