shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Gijsje
op 13 april 2017
Deel dit verhaal

soms moet je gewoon even op een terrasje gaan zitten

De vrouw mocht willen dat haar Sports Utility Vehicle rupsbanden had.
Haar ex gaat vast vragen: ‘Heb jij je oorlogskleuren weer op?’
Ze neemt het stuur wat steviger in handen.

De striptekenaar laat de pizzakoerier een hondje plat rijden. De blik van de baas is onvergetelijk.

Vanmorgen in de keuken:
‘Hij is een narcist.’
‘Nee, niet intelligent genoeg. Maar wel een gek, dat zeker.’
‘Heb jij dat langere T-shirt gezien?’
‘Nee.’
‘Dan heb ik niet zo’n bouwvakkersdecolleté straks bij hockey.’
Van dat soort gesprekken.

Het meisje – laten we haar Bobbi noemen, omdat we tenslotte van stoere meisjes met jongensnamen houden – knipt konijnenoren uit karton en kleurt de binnenkant roze. Het doet haar denken aan de gevoelige oren van cavia’s. Hier zeggen ze ‘cavia’ tegen elkaar als ze ‘ik hou van jou’ bedoelen.
‘Cavia.’
‘Konijn.’
‘Je moet cavia terugzeggen.’
‘O, waren we geen knaagdieren aan het opnoemen?’

Bobbi doet haar tandjes in. Straks op school, na de tocht op de fiets, zal ze het vierkantje van karton bloot lachen.

De fiets die klaarstaat als voorbestemd. De fietsenmaker die een zacht prijsje rekent. Ze kiest een rood slot boven zwart. Haar eerste stadsfiets. Het oefenen bij de stoplichten.

De barvrouw doet drie kleuren rietjes in de chocomel.

De president die de vogels doet opschrikken. Het volk dat bagatelliseert. He just shakes things up a bit. Ik zie je in de rechtbank. Steeds weer. Ik zie je in de rechtbank. Steeds meer mensen die het zeggen, zelfs kinderen. Ik zie je in de rechtbank. De derde macht die in geschillen moet beslissen omdat de partijen er zelf niet meer uitkomen.

‘Dus het is mijn schuld?’ vraagt iemand.
‘Dat is nogal een katholiek uitgangspunt. Ben ik god of zo? De zonde is je bij deze vergeven.’

De chauffeur van de ambulance omzeilt de onvolkomenheden in de weg (strijkt ze als het ware glad).

Ze staan in een kringetje rondom het aanrecht te wachten tot de koffie is doorgelopen.
‘Zit er geen druppelstop op?’ vraagt iemand. Ze moeten weer aan het werk.
‘Mijn huwelijk waren de zeven magere jaren van mijn leven,’ moet iemand nog even kwijt.

‘Heb je ergens spijt van?’
‘Spijt, snap ik niet spijt. Schuld, ook zoiets.’

De schrijfjuf geeft haar cursisten, afzonderlijk van elkaar, het advies: ‘Jij moet op een terrasje gaan zitten en even goed nadenken.’ Als ze het bij drie gedaan heeft, beginnen ze te vragen: ‘Mogen we ook met elkaar op een terras?’ De docent zegt dat dat niet mag, dat ze eerst haar opdracht serieus moeten nemen, maar dat ze verder natuurlijk helemaal zelf mogen weten wat ze in hun vrije tijd doen.
Op een gegeven moment vraagt iemand: ‘En moet ik niet op een terrasje gaan zitten nadenken?’
‘Nee, jij gaat een cactus waterverven.’

 


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Je vindt het verschrikkelijk
Volgende verhaal
Goede Vrijdag

Over de auteur

Avatar foto
Gijsje

Gijsje Kooter schrijft toneel, korte verhalen en alles daar tussenin. Op de drempel van de eerste lockdown, die inmiddels een eeuwigheid ver weg lijkt, was zij mede-oprichter van Papieren Helden, fictief magazine met verhalen voor nu, want fictie kan de wereld redden.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Gijsje
10 juli

met wie je welke weg bewandelt

2 Minute Read
Avatar foto door Gijsje
19 juni

De wereld is een maquette

3 Minute Read
Avatar foto door Gijsje
08 mei

dood begraven jarig

3 Minute Read