shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Anne Büdgen
op 8 juni 2020
Deel dit verhaal

Shut up

Het bestaat heus, maar ergens anders is het erger. Je kunt hier alles bereiken wat je maar wil. Ik heb het ook zwaar gehad. De slachtofferrol heeft nog nooit iemand geholpen. Het is al zolang geleden. Van onze tradities blijven ze af. Ze mogen dolblij zijn dat ze hier mogen wonen. Wie denken ze wel dat ze zijn? Ze moeten worden aangepakt. Ze bedreigen ons. Zij zijn de racisten. Ik laat me geen wit noemen. Ons land is van ons. Wat een aanstellers en beroepsprofiteurs. Walgelijk om een kinderfeest te verpesten. Ze moeten tegen een grapje kunnen. Ze zijn niet te vertrouwen. Er zitten heus goeie tussen. Ze moeten ons niet. Ze stellen zich aan. Het moet op een ander moment/een andere toon/een ander platform. Natuurlijk mag het, maar het hoeft toch niet? Ik laat me niet wegzetten. Ik zie geen kleur. Mijn voorouders waren turfstekers in plaggenhutten, daar hoor je mij toch ook niet over? Je kunt het verleden nu eenmaal niet meer terugdraaien. We moeten het achter ons laten. Het komt ons niet goed uit. Het zit ons niet lekker. Het stinkt. Het stinkt al zolang en de geur is niet meer te harden. Het zijn onze voorouders, het is de buurman, de collega, de opmerking, de tweet, de snelle gedachte, de oogopslag. Het klimt in ons, het fluistert in ons, het huist in ons. Maar wij zijn blind, doof en van glas gemaakt. Alles glijdt van ons af. Het raakt niet aan ons. Het is niet van ons. We kunnen er niets mee.

 

 

 




Vorige verhaal
Vrij land
Volgende verhaal
Park belt Lee

Over de auteur

Anne Büdgen

Anne Büdgen schrijft gedichten, korte verhalen en theater. Onlangs verscheen haar eerste roman Boven de straat hangt een witte lucht, dagboek van Anna Meesink vol psalmen, slordig geschreven gedachten en poëzie.

Ook van deze auteur

door Anne Büdgen
16 januari

Zwart

2 Minute Read
door Anne Büdgen
08 maart

Van heilig nut

2 Minute Read
door Anne Büdgen
15 februari

Eindelijk

2 Minute Read