Je neus zit elke nacht zo verstopt door je allergie, dat je standaard met je mond open slaapt. ’s Ochtend voelt je tong zo droog dat je bang bent hem te bewegen.

Brenda vertelde je dat ze walgt van hoe het speeksel ’s nachts langs je mondhoeken naar beneden druipt, maar dat ze wel van je houdt. Ze zegt dat je in bed geen last van de pollen hebt als je ’s avonds voor het slapen je haren wast en dagelijks je kussensloop verwisselt. Het klinkt aannemelijk, maar Brenda geeft continu instructies over hoe te leven. Je denkt: deze relatie voelt als een tweepersoons sekte. Vraagt Brenda wat haar ’s nachts wakker houdt.
‘De hitte,’ zegt ze.

Je eet twee crackers met pindakaas aan het aanrecht, hoort achter je op het nieuws dat het overmorgen mogelijk gaat regenen.
‘Goed voor het grondwaterpeil,’ zegt Brenda.
Je zegt niets.

Op kantoor zit je zwijgend bij een meeting over over de inrichting van de nieuwe locatie. Het gaat een halfuur over de besparing die gedaan kan worden door het gebruik van kunstplanten, de rest van de tijd gaat het over Fay, die er vandaag niet is. Omdat het fruitdag is, staat er een doos met mandarijnen op een kastje. Je staat op, pakt er een en pelt hem. Na het proeven van een partje leg je de rest van de mandarijn bovenop de schillen voor je op tafel.

Weer aan je bureau bekijk je je persoonlijke mail. De ggz-instelling waar je je aanmeldde voor persoonlijke behandeling nadat Brenda relatietherapie weigerde meldt dat de wachtlijst helaas iets langer uitvalt dan eerder berekend, en stelt een nieuwe datum voor de intake voor. Het bedrijf dat de airco komt installeren drukt je op het hart volgende week woensdag de hele dag thuis te zijn. De mail van het waterbedrijf wis je zonder hem te bekijken.

Een vriendin vraagt of je zondag meegaat naar een demonstratie, een andere of je die dag zin hebt om te zwemmen. Het is al zo lang geleden, zegt ze. Je weet nu al dat Brenda wil dat je thuisblijft, omdat haar ouders op bezoek komen.

Je hebt zo’n verschrikkelijke dorst.