shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Marron Das
op 9 juli 2018
Deel dit verhaal

Scheiden

Het was 2016, juni, ik had mijn komst aangekondigd en toen ik de deur open deed stond ze al in de hal. Ze had op me gewacht. Betraande ogen. Ze is niet gek, toen ik zei dat ik naar huis kwam en dat we moesten praten, hoorde ik de trilling in haar stem.
Toen het hoge woord eruit was zakte ze ineen op de vloer. Pas toen zag ik hoe mooi mahoniehout is.

Zelf had ik het ook niet makkelijk. Ik wist niet of ik dit echt wilde, of ik iets zou weggooien wat nooit geëvenaard zou kunnen worden, of ik me het leven als vrijgezel niet rooskleuriger voorstelde dan het in de praktijk zou blijken te zijn; of ik het wel zou redden alleen.

Ik heb het nieuwe huis helemaal alleen ingericht. De vloer is mahonie, dat vind ik nou eenmaal mooi, de gordijnen heb ik zelf uitgezocht. Ze lijken op die uit het oude huis. Zelf houd ik niet erg van beige gordijnen, maar ze passen prachtig in het straatbeeld.
Mijn nieuwe huis staat in dezelfde straat als het oude huis, eerlijk gezegd is het de woning ernaast. Ik woon naast mijn vrouw die alleen mijn vrouw niet meer is, en we zien elkaar vaak. We eten dagelijks samen, dat is goedkoper dan ieder voor zich boodschappen doen en bovendien hoeven we zo niet allebei een uur te besteden aan koken, in aan elkaar grenzende keukens, dat zou van de zotte zijn.
Ik heb afscheid genomen van mijn schoonouders die nu mijn schoonouders niet meer zijn, maar voor verjaardagen en kerst word ik nog altijd uitgenodigd. En ik ga. Altijd. Omgekeerd nodig ik ze ook uit voor mijn verjaardag. Niet omdat ik ze teleurstel als ik dat niet doe, maar omdat ik het toch eigenlijk erg gezellig vind.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
GROENLING
Volgende verhaal
Gemist worden

Over de auteur

Marron Das

Marron Das schrijft proza, podcast en scenario. Ze studeerde aan de schrijfopleiding op de HKU en schreef voor o.a. SLAA, Ondercast, Fringe en De Toneelmakerij.

Ook van deze auteur

door Marron Das
11 april

McDrive

3 Minute Read
door Marron Das
06 december

Doortocht

3 Minutes Read
door Marron Das
18 oktober

Nachtvlinder

3 Minute Read