shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Derk Fangman
op 18 augustus 2016
Deel dit verhaal

Rotnieuws

Voor ik de supermarkt binnen ga krijg ik een daklozenkrant in mijn gezicht gedrukt.
‘Kopen?’
‘Staat er iets in dan?’
‘Nee, natuurlijk niet,’ zegt hij. ‘Maar het is beter dan een echte krant. Al dat rotnieuws.’
‘Rotnieuws?’
‘Ja,’ zegt hij, ‘de wereld staat in de fik. Maar we mogen niet bang zijn, dan hebben ze gewonnen.’
‘Wie hebben er gewonnen?’
Hij haalt zijn schouders op.
‘Heb je muntjes?’
‘Nee,’ zeg ik. ‘Heb jij sigaretten?’
We schudden ons hoofd. Ik heb geen muntjes, hij geen sigaretten.
‘En jij,’ vraagt hij met een lach op zijn gezicht. ‘Heb jij wel peuken?’
‘Nee,’ zeg ik. ‘Jij geld?’
De lach op zijn gezicht wordt groter.

Als ik weer buiten kom staat hij in steenkolenengels met een toerist te praten. Ik houd hem mijn pakje voor maar hij weigert, wanneer de toerist doorloopt legt hij uit waarom: met een sigaret tussen je vingers hoef je niet op handen vol geld te rekenen.
‘Raar dat jij dat niet weet,’ zegt hij.
‘Raar hoe jij Engels spreekt,’ zeg ik.
‘Dat is geen Engels. Ik spreek Amerikaans.’
Weer die grijns op dat gezicht. Een gezicht als een verlaten strand aan het einde van een lange zomerdag, geërodeerd door jaren eb en vloed. Je hoeft geen strandjutter te zijn om de moeilijke jaren aan het oppervlak af te lezen. Zijn huid zit vol groeven, kuilen, tranen die hun sporen trokken. Maar nu staan zijn ogen droog, smeulend, als een ondergaande zon. Ik vraag of hij zin heeft in een ijsje.
‘Nee,’ zegt hij. ‘Maar geef me in godsnaam een sigaret.’
Hij breekt de filter af en steekt de peuk in de hoek van zijn mond. We roken en kijken naar het voorbij razende verkeer.
‘Kreeg je nog wisselgeld?’ vraagt hij met opnieuw die lach.
Ik geef hem een hand en slenter naar huis. Achter de supermarkt gaat de zon langzaam onder om ergens anders weer op te komen.




Vorige verhaal
Stof
Volgende verhaal
ZEVEN

Over de auteur

Avatar foto
Derk Fangman

Derk Fangman schrijft al een paar jaar korte verhalen en probeert nu een roman.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Derk Fangman
31 maart

Samen sterker

7 Minute Read
Avatar foto door Derk Fangman
01 maart

Met mes en vork

4 Minutes Read
Avatar foto door Derk Fangman
03 februari

Ronnie’ s kapper is een koning (als hij in de fik staat)

4 Minutes Read