shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Gijsje Kooter
op 10 juli 2019
Deel dit verhaal

Roofschaamte

Het mag. Iedereen doet het. Niemand verwijt je iets. Zeg wel dat je je schaamt. Eet je plakje ham. Je moot zwaardvis. Vlieg naar verre oorden. Zolang je het hoofd buigt. Het gebeurt elders. Hier is alles schoon. Netjes. Achter deuren. In grote schuren. Waar af en toe de fik in gaat. Zonder vluchtroute. Het zijn de minderwaardigen achter de grote staldeuren. Wij bewegen ons daarbuiten. Wij hebben alle recht zolang wij ons schamen. Gewoon af en toe zeggen dat je je schaamt.

Ze waren met velen. En werden steeds aangevuld. Niet omdat ze op waren maar omdat ze ouder werden. En omdat variëteit belangrijk was. Het waren kinderen maar ze werden anders genoemd. Zodra je iets een stempel geeft, heb je er zoveel meer over te zeggen. Mag je het de vrijheid ontnemen, mag je het opsluiten in ruimtes zonder stromend water, op koude vloeren of op gaas waar je met de poten doorheen zakt.

Zolang je zegt dat je je schaamt of dat het niet waar is of dat je zegt dat wat je deed iets anders was dan wat je deed. Zolang je het gewoon anders noemt en dat blijft volhouden.

 


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Monument
Volgende verhaal
HUISVREDE

Over de auteur

Avatar foto
Gijsje Kooter

Gijsje Kooter schrijft toneel, korte verhalen en alles daar tussenin of daarbuiten, ver daarbuiten. Op de drempel van de eerste lockdown, die inmiddels een eeuwigheid ver weg lijkt, was zij mede-oprichter van Papieren Helden, fictief magazine met verhalen voor nu, want fictie kan de wereld redden.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Gijsje Kooter
10 juli

met wie je welke weg bewandelt

2 Minute Read
Avatar foto door Gijsje Kooter
19 juni

De wereld is een maquette

3 Minute Read
Avatar foto door Gijsje Kooter
08 mei

dood begraven jarig

3 Minute Read