Ik kom uit een tijd dat Zwarte Piet nog echt zwart was en Sinterklaas nog echt Bram van der Vlugt. Voor mij bestonden goed en fout niet. Ik was een kind, ik deed maar wat. Ik probeerde lief te zijn voor pakjesavond, maar ik begreep niet dat het stout was als ik de kat aan zijn staart naar me toetrok om heel lief met hem te knuffelen.

Ik kom uit een tijd dat er heel veel hulpsinterklaas nodig waren. En dat er nog een echte Sinterklaas leefde naast de echte Sinterklaas, een zeldzame Sint met slechts één Piet in huis, een Sinterklaas zo zeldzaam dat ik wel eens dacht dat deze Sinterklaas met zijn zachte Nederlands de echtste Sinterklaas moest zijn.

Ik kom uit een tijd dat alles heel eenvoudig was, behalve opgroeien. Opgroeien is altijd moeilijk. Opgroeien is afscheid nemen. Opgroeien is nostalgie opkweken en daar later last van krijgen. Ik heb Sinterklaas wel eens gevraagd om me mee naar Spanje te nemen. Sinterklaas vond dat ik eerst mijn opleiding tot groep achter moest afmaken. Daarna zouden we wel zien.

Ik kom uit de tijd dat het makkelijk was om te geloven. Voor mij bestond Sinterklaas heel, heel, heel lang. Tot groep acht heeft mijn geloof het niet gehouden, maar het duurde ongelooflijk lang voor ik besefte dat de Sint ook Bram of Jan kon heten. Het deed me meer pijn dan zou moeten, net als bij jou.

Laten we een beetje meer in Sinterklaas geloven, en een beetje meer in elkaar.