shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Gijsje Kooter
op 12 mei 2016
Deel dit verhaal

Retrospectief

De kunstexpert liep door het geklimatiseerde restauratie-atelier. Twaalfhonderdvierentachtig nieuw ontdekte werken van Karel Appel. Er kwam geen einde aan. En in de kelders stonden nog eens dertienhonderdzeventwintig kandidaatwerken te wachten. Het duizelde hem. Lichtjaren zou het duren om al deze kunstwerken voor de toekomst te behouden. Het ene team van conservators en restauratoren zou het andere vervangen. Een piramide bouwen was er niets bij.

In de tijd dat de doeken het levenslicht zagen, betaalden mensen miljoenen, ook al bladderde de verf toen al. De schilder had daar nooit een geheim van gemaakt. Daar ging het juist om. Vergankelijkheid was schoonheid. De kunstenaar smeerde zijn verf direct uit de tube op het doek. Oerdriftig. Reïncarnatie was hem vreemd. Verval was het woord. Alles is tijdelijk.

Nu de expert groen licht had, dacht hij na over de bereikbaarheid van de oorspronkelijke idee. Om tot de ware aard van ieder doek te komen, zouden ze het volledig moeten overschilderen – en raakte je daarmee de oorsprong juist niet totaal kwijt.

Maar wat was oorspronkelijk? De mens verwisselde al om de zeven jaar iedere cel van zijn lichaam. Het was onbegonnen werk. Alleen een mirakel zou helpen, maar de wonderen hadden wereld en mensheid al lang geleden verlaten.




Vorige verhaal
De targets van de inspecteur
Volgende verhaal
Babyboomer kijkt songfestival

Over de auteur

Avatar foto
Gijsje Kooter

Gijsje Kooter schrijft toneel, korte verhalen en alles daar tussenin. Op de drempel van de eerste lockdown, die inmiddels een eeuwigheid ver weg lijkt, was zij mede-oprichter van Papieren Helden, fictief magazine met verhalen voor nu.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Gijsje Kooter
01 november

Op de bonnefooi

3 Minute Read
Avatar foto door Gijsje Kooter
20 september

Toegangsweg

2 Minutes Read
Avatar foto door Gijsje Kooter
28 juni

weet nog niet hoe dit stuk heten moet

3 Minute Read