Ze hebben altijd al bestaan, mensen met een rare smaak. Ze zaten in het publiek bij Op Volle Toeren, hingen Corneilles op, reden rond in Pacers, droegen broekrokken, lazen Dan Brown, luisterden naar G.B.J. Hiltermann of aten broodjes lever. Ze hadden een pekineesje en een boek van Rien Poortvliet en vitrage en geraniums en ze gingen op vakantie naar Oostenrijk. Je kent ze wel. Ze dronken bessenjenever, vonden Axe lekker ruiken en hun lievelingskleur was geel. Ze liepen op Crocs en geloofden in god en hadden plantentafeltjes en honden van porselein. Ze gingen voor hun plezier naar shows van Paul van Vliet en hielden oprecht van gourmetten. Dat soort mensen. Mensen met een rare smaak. Dat je zegt, ik snap het niet, ik gun het je, maar beloof, alsjeblieft, dat je nooit van zijn leven op iemand gaat stemmen.
