shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Kasper van Hoek
op 21 februari 2023
Deel dit verhaal

Prioriteiten

Vanochtend hing er een briefje op de deur van de bakker. ‘Ben in Oekraïne, ik rij daar nu in een tank, dat is nuttiger dan brood bakken, stumpers.’

Marloes heeft vanmorgen haar baan als kraamhulp opgezegd, net als Henk en Esmé.

‘Waarom zou ik jullie goede doel steunen, waarom zouden we moeten zorgen voor de dieren die na de aardbeving hulp nodig hebben? Zijn dieren soms belangrijker dan mensen?’ zei iemand op Twitter.

‘Waarom zouden we de Syriërs helpen, alsof wij in dit land geen problemen hebben?’ zei iemand op Twitter.

Baby’s met koorts of amandelen die geknipt moeten worden, kom nou.
Net toen alle Nederlandse artsen hun werk neer hadden gelegd om alleen het allerbelangrijkste te doen, werden ze aangereden. De verkeersregelaars hadden ingezien dat er grotere problemen waren dan een of ander kruispunt.

Iedereen had eindelijk het licht gezien, althans iedereen wiens amandelen niet geknipt hoefden te worden, of wie niet aan hun lot waren overgelaten in een verzorgingshuis waar het personeel massaal vertrokken was. Iedereen die niet was doodgereden op een kruispunt zonder verkeersregelaars.
Toen had iedereen samen één baan. Namelijk doen wat iedereen vond dat het belangrijkste was.

Als men honger had pakte men iets uit de supermarkt, gewoon uit het schap, zonder betalen, er werkte daar toch niemand meer.

Na een week at Hugo iets waar pinda in zat. Toen hij in de niet langer bemande apotheek naar een EpiPen zocht, bleken deze niet geleverd omdat de prioriteiten elders lagen. Hij stierf niet veel later.

Sommige mensen waren goed in dieren redden, anderen in het bakken van gevulde koeken. Maar iedereen begreep heel goed dat er belangrijkere dingen te doen waren, dus stortte iedereen zich vol overgave op een taak waar ze niet goed in waren. Wat het doel niet veel dichterbij bracht.

Toen er nog zo’n honderd mensen in leven waren – niet iedereen bleek gebaat bij alleen het allerbelangrijkste – was er iemand die zei dat er meer taken moesten komen. Als iemand nou wat graan zou planten, dan kon iemand anders gevulde koeken maken. En als iemand nou een EpiPen zou maken en iemand anders deze op handige plekken neer zou leggen. Dan zouden ze niet allemaal sterven aan honger en levensbedreigende allergische reacties. Misschien zou iemand ook voor de getroffen dieren in Syrië kunnen zorgen, je weet wel, iemand die daar voor geleerd heeft, en dan kan iemand anders, die daar weer goed in is, de mensen helpen.

Hij is toen gelyncht.
Een maand later was iedereen dood.




Vorige verhaal
Tigra
Volgende verhaal
Henk

Over de auteur

Avatar foto
Kasper van Hoek

Kasper is ook boekhouder, business intelligence developer en kunstenaar. Hij heeft twee boeken geschreven over het opmerkelijke en ergerniswekkende aan het dagelijks leven. Het volgende boek wordt fictie. Hij houdt erg van otters een eekhoorns.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Kasper van Hoek
16 mei

Dassenburcht

1 Minute Read
Avatar foto door Kasper van Hoek
04 april

Aalscholver

2 Minutes Read
Avatar foto door Kasper van Hoek
14 maart

Gravel

2 Minutes Read