ik zit in mijn tent, die al weken

niet meer waterdicht is

met mijn handen tegen mijn oren gedrukt, mijn hoofd voorover

gebogen schuil ik,

staar ik naar mijn navel

die ooit verbonden was met

de buik van iemand anders. nu

is mijn navel de weg uit mijn eigen onderbuik

 

ook al lijkt mijn imitatie nergens op

zou je me alsjeblieft willen laten liggen

zodat ik als een schelp hoor bij het zand?

 

vandaag ben ik een buiten

haar oevers tredende rivier,

die van alles en nog wat meesleurt met

gesloten ogen, dansend, gevonden en gestolen

schatten, de kop in het strand

niets meer willen vinden. niets

zeggen en stromen en ruisen

ik neem je mee en als je begint over wat

de woorden die je hebt gevonden

zeg ik nee, neenee

ga ik liggen. ik lig

hier al duizenden jaren

ik heb alles al gezegd

 

ik wil kijken naar de stand van de planeten

ik wil magie

tekens krassen in de stenen

staren naar de poolster

en door dat ene stilstaande

verdwijnen