shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Marron Das
op 14 september 2016
Deel dit verhaal

Poetsen

De buurman had anders graag willen helpen. Hij is een boer, hij heeft een tractor. Ook mist hij een been. Hij mist iets dat ik wel heb. Of, positief bekeken: hij heeft iets dat ik niet heb. Een prothese. Het is een mooie prothese, want de buurman is er een die het anderen graag naar de zin maakt. Een boer draagt korte broeken. Dat zal altijd zo zijn begreep hij al op de dag dat hij moest kiezen welk model nieuw been hij wilde, dus koos hij uiterlijk boven praktisch nut.

Ik kom hem vaak tegen en dan complimenteer ik hem met het been. Ook vraag ik hem hoe hij het zo netjes houdt. Zo mooi glanzend en zonder krassen, terwijl hij toch de hele dag bezig is met dingen waarbij een normaal been schrammen oploopt. Dat zie je aan zijn linker, het originele.

Onderhouden doet hij niet zegt hij, dat doet zijn vrouw als hij het been ‘s avonds uittrekt. Ze poetst het terwijl hij zijn steunkous over de stomp hijst en zichzelf injecteert met iets dat de zwelling tegen gaat, hij weet ook niet precies wat. Zijn vrouw gebruikt een fijne grijze spons die ze bij de Action koopt. Liever zou ze bij de orthopeed speciale sponzen kopen, maar die zijn duur. De aardoliemaatschappij vindt dat het onderhouden van de prothese buiten hun verantwoordelijkheid valt. Het aanmeten was al duur genoeg en zij kunnen er tenslotte ook niets aan doen dat hij de hele dag door de zwarte grond loopt; de shampoo voor zijn haar betaalt hij toch ook zelf?

Het maakt de buurman niet veel uit. Zijn vrouw die het been schoonmaakt, dat vindt hij het liefste op de wereld. Elke dag is ze er tenminste een uur mee bezig. Meestal vloekend vanwege de aangekoekte klei. Soms haalt hij het been bij het instappen per ongeluk expres langs de trap van de tractor, zodat hij extra lang kan kijken hoe ze de kras wegpoetst. Hij weet best dat hij van haar houdt maar als ze daar zit, scheldend met dat been op schoot, dan weet hij het zeker. Dat laat hij zich niet ontnemen door een buurman met een probleem.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Ronald Daal en een heel enge boom
Ronald Daal en het verhaal van een schrijver
Volgende verhaal
smart Pompeii

Over de auteur

Marron Das

Marron Das schrijft proza, podcast en scenario. Ze studeerde aan de schrijfopleiding op de HKU en schreef voor o.a. SLAA, Ondercast, Fringe en De Toneelmakerij.

Ook van deze auteur

door Marron Das
11 april

McDrive

3 Minute Read
door Marron Das
06 december

Doortocht

3 Minutes Read
door Marron Das
18 oktober

Nachtvlinder

3 Minute Read