shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Joop-Maris Vollering
op 3 april 2020
Deel dit verhaal

Plannen

Ik heb het al gehad, ik weet het zeker! Ik mag naar buiten. Ik haal mijn rugzak van zolder, ik trek mijn veters strak en zet mijn tent neer op verlaten campings. Niemand die me controleert. Ik plas in de bosjes, ik wandel naar de supermarkt en doe boodschappen met een karretje. Ik ben immuun en ik ben vrij. Waarom is niemand blij voor mij? Waar is de grote rode stempel? De stempel van de veiligen, de bevoorrechten, de helden die de wereld weer gaan opbouwen. Op een dag staat hij op mijn hoofd, verzin ik. Ik vind mijn stempelcollega’s en we gaan zitten in denktanks, hele krappe, eigenlijk is het er maar een. Een groot zilveren ei dat je openklapt aan de bovenkant. Binnenin bankjes rondom. Schermen, toetsenborden voor op schoot, een raam naar boven. We zitten strak naast elkaar op de bankjes, de stof van mijn t-shirt plakt aan de blote schouder van mijn collega. We hebben elkaar gekust ter begroeting, we geven dubbele high fives voor ieder geniaal toekomstplan. We lijken wel een film, zeggen we tegen elkaar, en we knijpen in elkaars knieën. We kunnen gewoon niet van elkaar afblijven en dat hoeft ook niet.
We maken goede afspraken. Gewoon in keer voor de hele wereld. Als we toch bezig zijn. We gaan het anders doen, zeggen we. We stoppen met de armen armer maken zodat de rijken rijker kunnen worden. Daar was niks aan. Voor de armen. Laten we nu doen dat iedereen even rijk wordt. En ja, zeggen we tegen elkaar, dat is straks even slikken voor de rijken. Ja meneer Goldschmeding, klopt, opeens zijn er 8 nullen verdwenen uit uw saldo. Gek hè. Maar ja, een nul, dat was toch al eigenlijk niks? Ja Mariska, het is waar wat je steeds zegt: eigenlijk is dat huis een beetje te groot voor jou alleen. Trrrrinnggg, hoor je dat? Vijf Eritreeërs, hun matjes onder hun armen. Je verlangde toch naar meer reuring in je leven?
Voel eens aan je schouders, zeggen we tegen de rijken, voel eens hoe licht ze voelen, zo zonder dat westerse schuldgevoel. Je voelt niks? Kijk eens om je heen. Je ziet de kleuren net wat feller, let maar op, nu we je kop uit het zand hebben gerukt. Makkelijker wordt het niet. Dat zien we ook wel, in ons ei. Maar we zijn één wereld. En dat is ook wat waard.
Dat zeiden we. Wij van de rode stempel. Als we bestonden.
Ik heb het al gehad, ik weet het zeker, maar ik blijf binnen en ik kus mijn kat.




Vorige verhaal
DE CIJFERS
Volgende verhaal
gras
Godzijdank

Over de auteur

Joop-Maris Vollering

Joop-Maris Vollering (1971) heeft 1 fiets, 2 paar hardloopschoenen en geen zomerjas. Ze heeft een geoefend oog voor sociaal ongemak, maar schrijft ook graag over de Marskarretjes Opportunity en Curiosity. Want samen zijn ze net een mop.

Ook van deze auteur

door Joop-Maris Vollering
26 januari

Bijna niks

3 Minutes Read
door Joop-Maris Vollering
24 maart

Terugslagkleppen

3 Minute Read
door Joop-Maris Vollering
03 maart

Stofnest

3 Minutes Read