shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Anna van der Kruis
op 30 mei 2019
Deel dit verhaal

Plaats delict

Ze krijgt een keizersnede, zei hij, je mag komen kijken. Buiten scheen de zon en stond alles in bloei, maar binnen was het donker en koud. De dierenarts sneed in de dikke, stugge huid van de koe en het kalf viel eruit.

Het was vooral het bloed dat haar verbaasde. Het was niet donkerrood, zoals haar eigen bloed, maar dun en lichtgekleurd, als aanmaaklimonade. Het gutste via de smalle spleten in de vloer het mestreservoir in.

—

Halverwege stond ze stil. Onder aan de trap, op de gespikkelde grijze tegels, lag een dikke donkerrode plas. Tegen de wand een plastic tasje met het logo van een discountsupermarkt. Blauw, geel, rood.

Een deel van de plas was ingedroogd en zwart geworden. Een vuil dun laagje met grillige randen. Er lag een vochtig doekje in. Ze maakte er een foto van en appte die naar een vriendin.

Metro.
Amsterdam.
Plaats delict.

Schreef ze erbij.

En tussen haakjes:
rode wijn.

—

De afspraak was aan het begin van de avond gemaakt. Toen hij twee uur later bij haar voor de deur stond, was het licht aan maar de deur op slot. Hij had door het raam gekeken en, zoals hij toen dacht, rode wijn op de vloerbedekking gezien.

Hij had er niets achter gezocht. Behalve dan dat hij zijn kans gemist had. Hij was vertraagd geweest, later dan afgesproken. En ging er vanuit dat zij besloten had zonder hem de stad in te gaan.

Het meisje, tweeëntwintig jaar oud, werd de volgende dag gevonden door haar huisgenoot. Om het leven gebracht door zevenenveertig messteken.

—

Met een ongewoon hoge bloeddruk kwam ze bij het ziekenhuis aan. Koppijn, opgezwollen enkels, tintelende vingers. Klachten die horen bij veertig weken, niet bij drieëntwintig. We hebben geen keus, zei de verloskundige, we moeten je kindje halen.

Ze was nog nooit zo bang geweest. Het meisje werd levend geboren en woog tweehonderdvijfenveertig gram. Tegen haar vriend zeiden ze: je hebt een uur, tot ze doodgaat.

Het uur werd twee uur.
Een dag.
Een week.

Na vijf maanden mochten ze haar mee naar huis nemen. De kleinste baby van de wereld. Jullie mogen ons verhaal best opschrijven, zei ze, tegen de journalist, als wij maar anoniem blijven.




Vorige verhaal
Gdynia
Volgende verhaal
The Vengabus is coming

Over de auteur

Avatar foto
Anna van der Kruis

Anna schrijft. Intiem, filosofisch en precies. Anna van der Kruis groeide op buiten de bebouwde kom van Heeze (NB). Haar moeder was doktersassistente, haar vader grafisch vormgever en fotograaf. Naast theater schrijft Anna onder andere kort proza. Het liefst op basis van interviews. Ze zoomt graag in op hedendaagse symbolen, zoals smartphones en sashimi. Maar uiteindelijk gaan haar verhalen over universele thema’s: vriendschap, afscheid, eenzaamheid. Of, in de woorden van collega schrijver en goede vriend Dirk van Pelt “Jij schrijft gewoon foto’s.”

Ook van deze auteur

Avatar foto door Anna van der Kruis
18 maart

Zachtjes tikt de regen

1 Minute Read
Avatar foto door Anna van der Kruis
04 februari

2025, februari

3 Minute Read
Avatar foto door Anna van der Kruis
12 november

De krant

4 Minute Read