Barbecue may not be the way to worldpeace, but it is a good start.
Anthony Bourdain 1956 – 2018

Lieve Anthony,

Of wil je dat ik Tony zeg? Je vond jezelf meer een Tony dan een Anthony.
Ik vind je meer een Anthony dan een Tony geloof ik. Stiekem was je namelijk echt wel een meneer en niet alleen dat jongetje.

Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen. Sinds ik las dat je er mee kapte, dat Eric Ripert je dood in je hotelkamer vond, moet ik steeds aan je denken. Ik kon er niet zo goed van slapen en keek naar je foto’s. Als ik zestien was geweest en net iets anders in elkaar gezeten had dan ik doe, had ik een poster van je boven mijn bed gehangen.

Ik ben geen reiziger. Wel een eter. Met jou had ik wel mee gewild. Ingewanden eten. Soep op een plastic krukje. De beste katerworsten vinden. Raar vlees, waarvan je geen idee hebt wat het is en dat dan in een darm. Mystery meat noemde je dat.
In Wenen een enorme Cordon Bleu laten maken, merkwaardige vissen eten ergens in een baai. En koude biertjes. Veel koude biertjes.
En samen liedjes zingen in de auto. Ik denk dat jij dat ook leuk vindt. Armpje uit het raam, sigaret tussen de vingers en een beetje mee blèren met de radio.

You learn a lot about someone when you share a meal together, zei je. Ik denk dat je gelijk hebt. En dat ik dat wel wil, een maaltijd met je delen. Een eindje worst, een kogelvis, een bakje ingewanden.

Menselijk gedrag was – en is nog steeds- een mysterie voor me, maar ik leer het wel. Dat moet. Ik weet niet of dat moet. En of het gelukt is weet ik ook niet.
Wat ik wel weet, is dat ik hoop dat er een god is die jij leuk vindt met een grote ijskast vol koude biertjes en een joekel van een voorraad lekkere worsten en dat de hemel vol met streetfoodtentjes staat met barstensveel van je favoriete groente: varkensvlees. En als ik later dood ga, dan kom ik op bezoek.