shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Jirke Poetijn
op 25 mei 2020
Deel dit verhaal

Oplossen

Ik heb Bernard eens naar huis gestuurd met de mededeling dat zijn piemel te klein was en zei niets over de onzekerheid over mijn eigen wijdte. Ik sprak mijn moeder regelmatig aan met kutwijf tot ik een jaar of 25 was.

Toen ik klein was trok ik vaak de achterste pootjes van hooiwagens uit, om te zien hoe ze zich op twee lange, bibberende poten probeerden voort te slepen. Een keer liet ik er twee tegen elkaar racen. Ze waren beiden dood voor ze de finishlijn haalden.

Ik bedroog Ruud met zijn beste vriend. Ik heb me opgegeven als maatje voor een eenzame oudere en heb na een eerste bezoekje nooit meer wat van me laten horen. Anderen betaalden vaak mijn rondjes in de kroeg. Ze wisten niet hoeveel geld ik werkelijk verdiende.

Toen Ruud bij me weg wilde omdat ik hij niet samen wilde wonen, loog ik dat ik zwanger was. Het hielp niet. Toen verzon ik een miskraam.

Ik heb minstens 1200 euro gestolen bij mijn eerste bijbaan in een benzinepomp. Ik was degene die op de middelbare school de roddels over Annelies had verspreid.

Ik werd ouder en veranderde. Alles is me gaan spijten en ik nam me voor het recht te zetten.

Ik dacht veel na over hoe dat moest.

**

Ze vonden me in een stoel.

Ze legden me neer, namen me mee. Kamden mijn haar. Zochten kleding voor me uit.

Ze draaiden muziek en vertelden incomplete verhalen. Sloten een gordijn. Daarna was alles opgelost.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Met eigen ogen
Volgende verhaal
Ze had er zin in gehad

Over de auteur

Avatar foto
Jirke Poetijn

Jirke Poetijn schrijft proza en poëzie, onder andere op hun blog.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Jirke Poetijn
12 mei

De ex (derde anekdote)

3 Minutes Read
Avatar foto door Jirke Poetijn
10 maart

De ex (tweede anekdote)

5 Minutes Read
Avatar foto door Jirke Poetijn
17 februari

De ex (eerste anekdote)

3 Minutes Read