shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Anne-Minke Meijer
    • Christine Geense
    • Claartje Chajes
    • Dirk van Pelt
    • Enver Husicic
    • Elske van Lonkhuyzen
    • Gijsje Kooter
    • Jam van der Aa
    • Joop-Maris Vollering
    • Jozien Wijkhuijs
    • Kasper van Hoek
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Leon Brill
    • Manik Sarkar
    • Matthijs Koevoets
    • Nicole Kaandorp
    • Renske van den Broek
    • Sarah van Vliet
    • archief
      • Anne Broeksma
      • Anne Büdgen
      • Annemarie de Gee
      • Bart Smout
      • Derk Fangman
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Jirke Poetijn
      • Joubert Pignon
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Pascal Vanenburg
      • Renée Kapitein
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
  • Over shortreads_
Avatar foto Stefan Popa
op 22 maart 2016
Deel dit verhaal

Op Zaventem

Ik rol mijn sadjada op en steek het gebedskleed in de paraplubak. Hoewel ik mij gisteravond nog geschoren heb, voelt mijn kin stroef als ik deze kietel. Dat hoort niet. Ik schaaf de stoppels van mijn gezicht en zie hoe ze verdwijnen in de draaikolk boven het afvoerputje. Ik streel mijzelf opnieuw. Ik ben zacht, ik ben goed.
Voordat ik de ontbijtgranen in een kom doe, knoop ik alvast een stropdas om mijn hals. Ik wil er netjes uitzien vandaag. Volgens mij is dat wel gelukt. Ik heb lang naar dit moment uitgekeken. Alles moet perfect zijn. Zonder op mijn overhemd te knoeien lepel ik mijn vogelvoer naar binnen, neem een kauwgompje toe, klop een paar keer op mijn bovenlijf om te controleren of ik alles meeheb, ja, ik ben compleet, en trek mijn rolkoffer mee naar buiten, waar ik een taxi aanhoud.
‘Waarheen?’
‘Vliegveld Zaventem’, zeg ik, ‘alstublieft’.
De chauffeur zegt niets en brengt mij naar waar ik wezen moet. Intussen tik ik wat berichtjes op mijn mobiel. Ik zeg dat ik een poosje offline zal zijn. Je zult later wel wat van mij horen, kusjes.
Bij het vliegveld mag ik zelf mijn koffer uit de achterbak halen. Ik kijk de taxi na, vervolgens ga ik de vertrekhallen binnen. Het is rustig, behalve natuurlijk bij mijn incheckbalie. Ik loop erheen en probeer de onrust uit mijn maag te wrijven.
‘Allahu Akbar,’ zegt de terrorist en het licht gaat uit.

Ik zie haar, mijn geliefde. Zij ziet mij niet. Ze woont sinds een half jaar in Amerika. Ik zou naar haar toe vliegen vandaag. Ik kan mij niet herinneren dat ik in het vliegtuig ben gestapt, het maakt niet uit, ik ben er. Ik wil haar bellen en zeggen: ‘Kijk eens naar de overkant’, maar ik kan mijn telefoon niet vinden, ik kan mijn broekzak niet vinden, ik kan mijzelf niet vinden.
Dood ben ik.




Vorige verhaal
Welkom
Volgende verhaal
Lichten uit

Over de auteur

Avatar foto
Stefan Popa

Stefan Popa (1989) is auteur en journalist en woont en werkt in Baarn. Hij debuteerde met de roman Verdwenen grenzen, waarvoor hij lof ontving van Vrij Nederland en dat werd getipt in De wereld draait door. In september 2015 verscheen zijn tweede roman, A27. Zijn derde roman is De verovering van Vlaanderen, een komedie om te lachen. Of de oleander de winter overleeft, zijn laatste roman, is net uit.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Stefan Popa
22 maart

Lentekriebels

3 Minutes Read
Avatar foto door Stefan Popa
10 januari

Lang leve Friesland-land!

3 Minutes Read
Avatar foto door Stefan Popa
08 juni

Rust in weelde

3 Minute Read