De corpulente man met het dure maar eenvoudige pak keek mij boos aan toen ik zei dat hij in de stiltecoupé zat. Hij was vijf minuten eerder bellend ingestapt en dit gesprek zou nog tien minuten duren.
Hij was op weg naar Den Haag, waar hij om half twee in de rechtbank moest zijn. Niet dat het heel erg was allemaal, want dingetje had wat geregeld met jeweetwel. Formaliteitje. Daarna even een hapje eten met M. Het ging goed met de aanbouw van het huis, maar hij moest toch wat racisme kwijt aan zijn gesprekspartner. Hij had iets dat ik niet kon verstaan, aan zijn lever, daar moest hij nog voor naar het ziekenhuis. De details maakten het er niet beter op, maar als ik hem nu nogmaals zou vragen stil te zijn, zou hij vast weten dat ik de hele tijd mee zat te luisteren. Ook al kon ik niet anders en wilde ik wel anders.
Na de lever ging het over geld. Het ene geintje leverde hem een paar ruggen op, het andere geintje kon hij best even doen, het was geen werk en leverde toch 1.500,- op. Ha ha ha! lachte hij.
Later die dag zat ik weer in de trein, op de terugweg. Na anderhalf uur in de trein moest ik plassen. Ik besloot eerst over te stappen en dan naar de wc te gaan. Een stem riep om dat we volgens dienstregeling aan zouden komen op het station. Maar helaas zag ik mijn volgende trein wegrijden terwijl de deuren van de huidige nog niet open waren.
Ik liep naar een ander perron waar een paar minuten later een stoptrein zou vertrekken, maar op de wc in die trein zat een sticker. Defect, stond erop. Ter controle drukte in nog op de knop om de deur te openen. Uit een luidspreker bij de deur klonk nu: ‘De wc is defect’. Ik kon nog net op tijd de trein verlaten en bracht het volgende halfuur door op het station.
Het was rond achten en er kwamen steeds meer twintigers (m) met lelijke sportschoenen en plastic tassen bier naar het perron. ‘Ja, natuurlijk, dit is niet de eerste keer dat ik naar Groningen ga,’ zei een van de jongens. De reacties van zijn medereizigers waren vol verwondering en waardering.
Elke twintig minuten ging een tweetal twintigers naar de wc. Om coke te snuiven van een sleutel die ze om de beurt aan elkaar gaven. Ik herkende de lelijke schoenen. Blijkbaar moet je vaker in Groningen zijn geweest om te weten dat een trein de beste plek is om een witte neus te halen.
In de trein was het ouderwets druk. We zijn duidelijk op de terugweg.