shortreads_

Iedere werkdag een kort verhaal over de actualiteit
Menu
  • Beginpagina
  • Auteurs
    • Aafke van Pelt
    • Anna van der Kruis
    • Anne Lichthart
    • Dirk van Pelt
    • Emma Laura Schouten
    • Femke van de Griendt
    • Gastauteurs
    • Jam van der Aa
    • Jens Vydt
    • Jirke Poetijn
    • Joep van Dijk
    • Jozien Wijkhuijs
    • Laurens van de Linde
    • Lena Kurzen
    • Lilian van Ooijen
    • Maaike de Wolf
    • Manik Sarkar
    • Marthe van Bronkhorst
    • Nelson Morus
    • Nicchelle Buyne
    • Pascal Vanenburg
    • Peter De Voecht
    • Steff Geelen
    • archief
      • Anne Büdgen
      • Anne-Minke Meijer
      • Bart Smout
      • Christine Geense
      • Claartje Chajes
      • Derk Fangman
      • Elske van Lonkhuyzen
      • Enver Husicic
      • Esther Porcelijn
      • Eva Gouda
      • Eva Kelder
      • Gijsje Kooter
      • Hanneke Hendrix
      • Inge Schilperoord
      • Johannes Westendorp
      • Joop-Maris Vollering
      • Joubert Pignon
      • Kasper van Hoek
      • Kira Wuck
      • Koen Caris
      • Leon Brill
      • Leonieke Baerwaldt
      • Lize Spit
      • Lucas de Waard
      • Mariken Heitman
      • Marron Das
      • Martijn Simons
      • Matthijs Koevoets
      • Max Hermens
      • Michiel Stroink
      • Mijke Pol
      • Nicole Kaandorp
      • Renée Kapitein
      • Renske van den Broek
      • Sander van Leeuwen
      • Sara van Gennip
      • Sarah van Vliet
      • Stefan Popa
      • Sylvia Hubers
      • Teddy Tops
      • Tynke Hiemstra
  • Over shortreads_
Avatar foto Manik Sarkar
op 29 november 2022
Deel dit verhaal

Ooit

Iedere dinsdagavond om acht uur gaan ze met z’n drieën om de salontafel zitten. Dan steekt Marije een waxinelichtje aan en halen ze herinneringen aan me op.

De oudste zegt: ‘Ik weet nog dat papa dat blauwe schort altijd om deed als hij pannenkoeken bakte.’

Bij die herinnering licht het gezicht van de jongste op, hij zegt: ‘Dat weet ik nog! En dan legde hij ze op dat bord met die bloemenrand!’

Maar de jaren verstrijken en de herinneringen worden schaarser. Er lost steeds meer op in hun geheugen. De jongste kan zich amper iets van mij herinneren. Hij was nog zo jong, en vanuit hier gezien worden ze razendsnel groot.

De oudste is al dertien. Vorige week wou hij niet meedoen. Hij bleef op zijn kamer en keek filmpjes op zijn telefoon. Marije riep hem, ging naar boven om hem te halen. Het werd natuurlijk ruzie en Marije verloor, want ze heeft geen poot om op te staan.

Neem het die jongen eens kwalijk. Hij krijgt een eigen leven dat de ruimte inneemt van het mijne.

Zo los ik langzaam op in de steeds sneller bewegende tijd. Zoals hiervoor mijn vader, daarvoor mijn grootvader, en daarvoor al die anderen die nu geheel vergeten zijn. Steeds meer van wat ze aan de salontafel vertellen zijn verzinsels, reconstructies van foto’s, verhalen en verlangens.

Ik ben een ontstaansmythe aan het worden.


Over welk nieuws gaat dit?


Vorige verhaal
Winnen
Volgende verhaal
Het noodpakket

Over de auteur

Avatar foto
Manik Sarkar

Manik Sarkar (1973) is van beroep vertaler. Hij is opgegroeid in een dorpje bij Groningen, is vader van een tweeling en schrijft het liefst over zonderlingen. Zijn debuutroman Ossenkop is in 2024 verschenen bij uitgeverij Hollands Diep.

Ook van deze auteur

Avatar foto door Manik Sarkar
09 juli

Hij moest fictie schrijven en bedacht:

2 Minute Read
Avatar foto door Manik Sarkar
28 mei

Mop

3 Minutes Read
Avatar foto door Manik Sarkar
21 mei

Het cadeau

3 Minutes Read