We moeten ons goed beschermen. Tegen vervreemding, de vreemdeling, de dronken man op de halte, maar vooral tegen onze eigen demonen. Als de maandenlange duisternis ons heeft lamgeslagen en onze gedachten kringetjes laat maken. De sauna niet genoeg meer werkt, waar we vloeien zonder woorden te gebruiken. Dan hebben we altijd nog een wapen in de kast of onder het bed liggen. En zoeken anderen op waar het beter mee gaat. In het winkelcentrum, scholen of soms dichter bij huis. De buschauffeur negeert ons, hij kijkt uit het raam en zijn mond verandert niet. Evenals de rest van de passagiers, die de leegte in onze harten niet zien. De lege lucht die door onze aderen pompt. We observeren en slaan dan toe, jagen om onze onrust te bedaren. Schieten op alles dat beweegt, daarna wachten tot er iets verandert binnen het dichtgetrokken vacuüm waarin iedereen gevangen zit. Tot de eerste waarschuwingslichten beginnen te branden. Sirenes klinken, mensen wegrennen. Blijven we wachten.

 

 

*Na de VS en Jemen is het wapenbezit in Finland het hoogst ter wereld.